(۱۱۶۲) سوال: معنی این حدیث چیست: «محتبم واجب شد بر کسانی که به خاطر من حب یکدیگر را دارند و به خاطر من یکدیگر را زیارت می‌کنند و به خاطر من بذل و بخشش می‌کنند»؟[۱]
جواب:
والله از صحت این حدیث چیزی نمی‌دانم و وقتی از صحت آن اطلاع ندارم، نمی‌توانم در مورد معنایش صحبت کنم. اما از رسول اللهﷺ ثابت است که فرموده‌اند: «هفت گروه را الله در روزی که هیچ سایه‌ای نیست، در زیر سایه‌اش جا می‌دهد». ایشان یکی از آن هفت گروه را «دو مردی که به خاطر الله یکدیگر را دوست دارند: به خاطر آن با هم ملاقات و به خاطر آن از هم جدا می‌شوند»[۲] معرفی فرموده است.
***
[۱] روایت مالک در موطأ، (ج۲، ص۹۵۳، حدیث شماره ۱۷۱۱). احمد در مسند، (ج۵، ص۲۳۳، حدیث شماره ۲۲۰۸۳). طبرانی، (ج۲۰، ص۸۰، حدیث شماره ۱۵۰). حاکم (ج۴، ص۱۸۶، حدیث شماره ۷۳۱۴)، و می‌گوید: صحیح است بر شرط شیخین. همچنین روایت ابن حبان (ج۲، ص۳۳۵، حدیث شماره۵۷۵). منذری (ج۳، ص۲۴۸) می‌گوید: مالک آن را با سند صحیح روایت کرده است. از معاذ بن جبل رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُ با این لفظ: «وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَحَابِّينَ فِيَّ، وَالْمُتَزَاوِرِينَ فِيَّ، وَالْمُتَبَاذِلِينَ فِيَّ».
[۲] صحیح بخاری: کتاب الزکاة، باب الصدقة بالیمین، حدیث شماره (۱۴۲۳). صحیح مسلم: کتاب الزکاة، باب فضل إخفاء الصدقة، حدیث شماره (۱۰۳۱). از ابوهریره رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُ با این لفظ: «سَبْعَةٌ يُظِلُّهُمُ اللهُ تَعَالَى فِي ظِلِّهِ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ: إِمَامٌ عَدْلٌ، وَشَابٌّ نَشَأَ فِي عِبَادَةِ اللهِ، وَرَجُلٌ قَلْبُهُ مُعَلَّقٌ فِي الْمَسَاجِدِ، وَرَجُلَانِ تَحَابَّا فِي اللهِ اجْتَمَعَا عَلَيْهِ وَتَفَرَّقَا عَلَيْهِ، وَرَجُلٌ دَعَتْهُ امْرَأَةٌ ذَاتُ مَنْصِبٍ وَجَمَالٍ فَقَالَ: إِنِّي أَخَافُ اللهَ، وَرَجُلٌ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ، فَأَخْفَاهَا حَتَّى لَا تَعْلَمَ شِمَالُهُ مَا تُنْفِقُ يَمِينُهُ، وَرَجُلٌ ذَكَرَ اللهَ خَالِيًا فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ».
