(۱۰۲۶) سوال: معنای این آیه چیست: {بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ} [قيامه: ۴]: (آری، ما قادریم که انگشتانش را یکسان و مرتب کنیم)؟
جواب:
الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ این آیه را به عنوان جواب آیه‌ی قبل ذکر می‌کند که فرمود: {أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ} [قيامه: ۳]: (آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد)؟ این موضوع زمانی اتفاق می‌افتد که انسان از مرگ برانگیخته می‌شود. زیرا الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ روز قیامت او را بر می‌انگیزد. بنا بر این الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ این گمان باطل را توضیح می‌دهد که او قادر است مخلوقات رو دوباره مثل اول به صورت کامل، بیافریند. تا جایی که حتی اثر انگشتانش نیز مثل اول باشد و هیچ نقصی در آن نباشد. منظور از «بنان» در آیه، یعنی اصابع یا انگشتان، و می‌گویند: «یشار إلی فلان بالأصابع»، یعنی: فلانی انگشت نماست، یا همه به او اشاره می‌کنند. چون انگشت یکی از کوچک‌ترین اعضای بدن است و وقتی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ قادر است آن را مثل اول خلقت کند، دیگر اعضا را از باب اولی می‌تواند مثل قبل بیافریند.
***
