(۹۷۲) سوال: معنای این آیه چیست؟ {وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَأَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ وَاللَّهُ سَمِيعٌ} [نور: ٦٠]. (زنان یائسه‌ی از کار افتاده‌ای که امید ازدواج ندارند، بر آنها گناهی نیست که لباس‌های خود را بگذارند. در صورتی که زینت را آشکار نکنند، و اگر خود‌‌ داری کنند – و خود را بپوشانند – برای آنها بهتر است، و الله شنوای داناست).

جواب:

یعنی پیرزنانی که در خانه نشسته‌اند و امید ازدواج ندارند. یعنی به خاطر کهولت سن امیدی ندارند که کسی با آنها ازدواج کند. این زنان گناهی ندارند اگر لباس‌هایشان را بیفکنند، یعنی لباس‌هایی که همه‌ی بدن زن را می‌پوشاند. از این رو می‌توانند صورت، دو کف دست و پاهایشان را به شرطی که زینت و آرایش نکرده باشد، آشکار نمایند. یعنی لباسی نپوشند که دیگران را به فتنه اندازد.

تفسیر این قسمت از آیه: {وَأَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ}، این است که بهتر است حجاب خود را در مقابل مردان نامحرم، به صورت کامل رعایت کنند. این با وجودی است که آنها پیر هستند، اما چنین دستوری به آنها داده شده است؛ چه رسد به دختران جوانی که چهره‌ها و کف دست‌ها و نیز پاهایشان را نزد برادر شوهرانشان یا پسر عموهایشان و غیره نمی‌پوشانند؟ یا این اعضا را در بازار و جاهای دیگر هم نمی‌پوشانند؟ اما به خاطر دوری مردم از تدبر در قرآن و سنت، و به خاطر عاداتی که در میان آنان حکم می‌کند، مردم دچار تبرج و بی مبالاتی شده‌اند.

از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ خواهانیم ما را به سوی آنچه خیر و سعادت دنیا و آخرت ما در آن است برگرداند.

***