دوشنبه 22 جمادی‌الثانی 1446
۳ دی ۱۴۰۳
23 دسامبر 2024

(۴۸۶) بوسیدن قرآن بهتر است یا بوسیدن حجر الأسود؟

(۴۸۶) سوال: آیا بوسیدن قرآن بهتر است یا بوسیدن حجر الأسود؟ با این ‌که می‌دانیم حجر الأسود سود و زیانی ندارد اما قرآن، سود و ضرر می‌رساند. همچنین من با بوسیدن قرآن، احساس آرامش می‌کنم چون كلام الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است، نظر به این که قرآن در زمان رسول الله ﷺ در یک مصحف، جمع نشده بوده است؛ نظر شما در این باره چیست؟

جواب:

بوسیدن قرآن، بدعت است و سنت نیست. کسی که چنین کند نیز به گناه نزدیک‌تر است تا سلامت و در امان ماندن، چه برسد که اجر و پاداش داشته باشد! بنابراین کسی که قرآن را می‌بوسد، اجر و پاداش ندارد؛ اما آیا با این کار، گناهی مرتکب شده است؟ می‌گوییم: بدون شک به خاطر نیت‌ و هدفش که تعظيم و بزرگداشت كلام الله است، پاداش دارد اما بوسیدن قرآن، بدعت است و در زمان رسول الله ﷺ و هیچ یک از صحابه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم انجام نشده است.

هر چند قرآن در زمان رسول الله ﷺ در یک مصحف، جمع‌بندی نشده بود اما روی شاخه‌های‌ خرما، پوست حیوانات و… نوشته شده بود اما نقل نشده که رسول الله ﷺ آن نوشته‌ها را بوسیده باشد و صحابه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم نیز در آن زمان و همچنین وقتی که در یک جلد جمع‌آوری شد، آن‌ را نبوسیده‌اند؛ بنابراین این کار، بدعت است. هر چند که با بوسیدن آن آرامش بگیرید، این دلیلی بر مشروع یا سنت بودنش نیست و اگر ذوق و آرامش مردم معیاری برای مشروعیت عبادت باشد، دین بسیار متنوع و پراکنده می‌شد اما مرجع و معیار در دین، كتاب الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و سنت رسول الله ﷺ است.

مقایسه کردن بوسیدن قرآن با بوسیدن حجر الأسود، مقایسه‌ی سنت با بدعت است؛ درباره‌ی بوسیدن حجر الأسود از پیامبر ﷺ ثابت شده که هنگام طواف، آن را انجام می‌داد. همچنین از امیر المؤمنین عمر بن الخطاب رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُ نیز ثابت است که هنگام بوسیدن حجر الأسود گفت: «إنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّكَ حَجَرٌ لَا تَضُرُّ وَلَا تَنْفَعُ وَلَوْلَا أَنِّي رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُقَبِّلُكَ مَا قَبَّلْتُكَ»: (من خوب می‌دانم که تو فقط یک سنگ هستی که هیچ سود و زیانی نمی‌رسانی و اگر نمی‌دیدم که رسول الله ﷺ تو را می‌بوسد، هرگز تو را نمی‌بوسیدم) بنابراین بوسیدن حجر الأسود به خاطر این نیست که سود یا زیان می‌رساند بلکه به خاطر پیروی از سنت رسول الله ﷺ است.

اگر پیامبر ﷺ حجر الأسود و تمام گوشه‌های کعبه را می‌بوسید، ما نیز چنان می‌کردیم اما ایشان فقط حجر الأسود را بوسیده‌اند لذا بوسیدن هیچ چیزی در دنیا غیر از حجر الأسود در حین طواف، مشروع نیست چنان که از رسول الله ﷺ ثابت است.

این سخن که”حجر الأسود، سود و زیان نمی‌رساند اما قرآن، سود و زیان می‌رساند” اشتباه است زیرا خود حروف و برگه‌های قرآن، هیچ سود و زیانی نمی‌رساند بلکه سود بردن از قرآن و دور شدن از آسیب به واسطه‌ی عمل نمودن به آن، تصدیق اخبار آن، فرمان‌برداری از دستورات آن و دوری از چیزهایی که از آن نهی کرده است، تحقق می‌یابد.

خود حجر الأسود نیز سود و زیانی ندارد اما بوسیدن آن، یک عبادت است که با انجام آن، ثواب کسب می‌کنیم که این خودش سود است.

***


این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل الأفضل تقبيل القرآن الكريم، أم الحجر الأسود؟ مع العلم بأن الحجر لا ينفع ولا يضر، والقرآن ينفع ويضر، وأنا أجد راحة نفسية في تقبيل القرآن الكريم فهو كلام الله تعالى، علما بأن القرآن في زمن الرسول صلى الله عليه وسلم لم يكن مجموعا في مصحف واحد، بل كان موزعا، فماذا تقولون في هذا؟

فأجاب رحمه الله تعالى: أقول في هذا إن تقبيل المصحف بدعة ليس بسنة، والفاعل لذلك إلى الإثم أقرب منه إلى السلامة، فضلا عن الأجر، فمقبل المصحف لا أجر له، لكن هل عليه إثم أم لا؟ نقول: أما نيته -وهي تعظيم كلام الله – فلا شك أنه مأجور عليها، لكن التقبيل بدعة، لم يكن في عهد الرسول -عليه الصلاة والسلام – ولم يكن في عهد الصحابة رضي الله عنهم.

وأما قول السائل: إنه لم يجمع في مصحف. نعم، لكنه موجود مكتوبًا في اللخاف وعسب النخل وغيرها، ولم يرد أن الرسول كان يقبل ما كتبت فيه الآية، ولا أن الصحابة يفعلون ذلك في عهده، ولا فعلوه بعد جمع القرآن أيضًا، فدل ذلك على أنه من البدع، حتى لو استراحت نفسك إلى تقبيله فإن ذلك لا يعني و أنه مشروع وسنة، ولو رجعنا إلى أذواق الناس وارتياحهم في مشروعية العبادة لكان الدين أوزاعًا وفرقًا، ولكن المرجع في ذلك إلى كتاب الله وسنة رسوله – صلى الله عليه وعلى آله وسلم-أما المقارنة بينه وبين الحجر الأسود فهذه المقارنة بين سنة وبدعة، فالحجر الأسود قد ثبت عن النبي -صلى الله عليه وعلى آله وصحبه وسلم- أنه كان يقبله في طوافه، وثبت عن أمير المؤمنين عمر بن الخطاب رضي الله عنه أنه قال حين قبل الحجر:«إِنِّي أَعْلَمُ أَنَّكَ حَجَرٌ، لَا تَضُرُّ وَلَا تَنْفَعُ، وَلَوْلَا أَنِّي رَأَيْتُ النَّبِيَّ يُقَبِّلُكَ مَا قَبَّلْتُكَ». إذا فتقبيلنا للحجر الأسود ليس لأنه ينفعنا الحجر أو يضرنا، ولكن اتباعا للسنة؛ سُنة الرسول صلى الله عليه وسلم.

ولو قبل النبي صلى الله عليه وسلم الحجر وجميع الأركان لفعلنا، لكنه لم يقبل إلا الحجر، ولهذا لا يوجد شيء في الدنيا يشرع تقبيله إلا الحجر الأسود فقط، كما جاء ذلك في الطواف عن النبي صلى الله عليه وسلم.

وأما قوله: إن الحجر لا يضر ولا ينفع والقرآن يضر وينفع. فهذا غلط أيضًا، نفسه نفس الحروف أو نفس المصحف الذي كتبت به الحروف لا يضر ولا ينفع، الذي يضر وينفع هو العمل بالقرآن؛ تصديقا للأخبار، وامتثالاً للأوامر، واجتنابا للنواهي.

كذلك الحجر هو نفسه لا ينفع ولا يضر، لكن تقبيلنا إياه عبادة يحصل لنا بها ثواب، وهذا انتفاع.

مطالب مرتبط:

(۴۴۴) حکم گفتن ذكر به صورت دسته‌جمعی

در زمان پیامبر ﷺ و اصحابش رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم متعارف نبوده که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را دسته‌جمعی ذکر کنند یا قرآن را به صورت یک‌صدا و دسته‌جمعی بخوانند..

ادامه مطلب …

(۴۸۴) توضیح درباره بدعتی در مورد عده‌ی زنان

این کار بی‌تردید بدعت و شبیه رفتار زنان عهد جاهلیت است که زن پس از  گذشت یک سال از مرگ همسرش، مدفوع حیوانی را پرت می‌کرد که البته جایز نیست زن چنین کاری را انجام دهد.

ادامه مطلب …

(۴۸۱) نصیحتی درباره خرافات و بدعت نزد قبرها

فتنه‌ی خرافات و بدعت قبرها، فتنه‌ی بزرگی است که از زمان قديم وجود داشته است و برخی از کارهایی که در سؤال بدان اشاره شد به حد شرک اکبر و خروج از دین می‌رسد؛ بنابراین انجام این عبادت برای غير الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ شرك اكبر است.

ادامه مطلب …

(۴۶۷) آیا رسول الله ﷺ تولد خود را جشن گرفته است؟

پیامبر ﷺ تولدش را جشن نگرفت و ابوبكر، عمر، عثمان و علي رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم و هیچ یک از صحابه، تابعین، اتباع تابعین و ائمه‌ی مسلمانان، تولد ایشان را جشن نگرفته است. بدعت تولد رسول الله ﷺ سیصد سال پس از هجرت پیامبر ﷺ نوآوری شد.

ادامه مطلب …

(۴۴۸) حكم غلوّ و زیاده‌روی در محبت به رسول الله ﷺ

غلوّ در محبت به رسول الله ﷺ بدین معنا که انسان از مرزها تجاوز کند و پا فراتر بگذارد و بگوید: این از محبت به رسول الله ﷺ است! این کار، حرام است...

ادامه مطلب …

(۴۳۲) راه تشخیص بدعت

آن چه در شریعت، ناپسند و نکوهیده است بدعت در عبادات است؛ بدین صورت که: انسان الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را با چیزی عبادت کند که خود الله آن‌ را تشریع نکرده است...

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه