(۴۶۲) سوال: حكم گوش دادن به مولودی‌خوانی که رسول الله ﷺ را به صورت دسته‌جمعی مدح می‌کنند و مدح و تهلیل را با بلندگو تکرار می‌کنند چیست؟

جواب:

مدح پیامبرﷺ به این شکل از بدعت‌ها است زیرا صحابه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم چنین نبودند که با صدای بلند در بازار و مسجد به مدح رسول الله ﷺ بپردازند بلکه صلواتشان بر پیامبر ﷺ به همان شیوه‌ای بود که از خود ایشان ثابت است و پیامبر ﷺ را با صفاتی که شایسته‌ی وی بود بدون هیچ غلو و زیاده‌روی مدح می‌کردند چون می‌دانستند که پیامبر ﷺ از غلو کردن در مدح، نهی نموده است. بنابراین این روش به تنهایی بدعتی است که از آن نهی شده است.

همچنین اگر در آن مدیحه‌سرایی‌ها اوصافی باشد که فقط مخصوص الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است، جایز نیست و از این جهت که شرک می‌شود نیز نکوهیده است؛ مانند سخن شاعر که رسول الله ﷺ را مخاطب قرار می‌دهد:

إن لم تكن آخذاً يوم المعاد يدي              عفواً وإلا فقل يا زلة القدم

اگر از روی لطف و کرم خویش در روز رستاخیز دستم را نگیری، پس آنگاه بگو که دیگر پایت لغزیده است.

یا أکرمَ الرُسُلِ ما لی من ألوذُ بِهِ              سِواکَ عند حلولِ الحادثِ العَمِمِ

ای بزرگوارترین و بهترین پیامبر! جز تو کسی را ندارم که به هنگام نزول حوادث قیامت به او پناه ببرم.

فَإِنَّ مِنْ جُودِكَ الدُّنْيَا وَضَرَّتَهَا                 وَمِنْ عُلُومِكَ عِلْمُ اللَّوْحِ وَالقَلَمِ

همانا دنیا و آخرت، از بخشش تو است و علم و آگاهی از لوح محفوظ و قلم از جمله دانش‌های تو است.

پیامبر ﷺ و هیچ کدام از مؤمنان دیگر از این سخنان رضایت ندارند زیرا این ویژگی‌ها فقط شایسته‌ی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است؛ شاعر می‌گوید: “فَإِنَّ مِنْ جُودِكَ الدُّنْيَا وَضَرَّتَهَا” وی پیامبر ﷺ را از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بزرگ‌تر قرار داده است. وقتی می‌گوید: “وَمِنْ عُلُومِكَ عِلْمُ اللَّوْحِ وَالقَلَمِ” این سخن، بسیار زشت و شرك به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است.

مهم این است که این مدیحه‌سرایی‌ها به خاطر داشتن روشی که در سؤال بدان اشاره شد، بدعت است. اگر شامل غلو باشد که شایسته‌ی پیامبر ﷺ نیست و ایشان از آن راضی نیست به زشتی آن افزوده می‌شود.

حکم گوش دادن به آن چیست؟

گوش دادن به این مدیحه‌سرایی‌ها نیز جایز نیست زیرا گوش دادن به امر منکر و ناپسند، منکر و ناپسند است؛ البته شنیدن آن بدون قصد، مانند عابری که صدا به گوشش می‌رسد، ضرری به انسان نمی‌رساند اما بر وی واجب است آنان را نصیحت کرده و از این کار نهی کند تا از آن دست بکشند، وگرنه به خاطر گناه آنان گناهی بر وی نیست.

***