سه‌شنبه 22 ربیع‌الثانی 1447
۲۲ مهر ۱۴۰۴
14 اکتبر 2025

(۲۹۲) توضحیاتی در مورد آیه ۴۴ سوره مائده

(۲۹۲) سوال: الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ فرمود: {وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ} [المائده: ۴۴]: (آنان ‌‌که با آن‌ چه الله نازل نموده حکم نکنند، همان کافران هستند) این آیه شامل چه کسانی می‌شود؟

جواب:

گفته شده: این آیه درباره‌ی یهود نازل شده است و استدلال کرده‌اند که این آیه در سیاق توبیخ یهود بوده است؛ الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌فرماید: {إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدىً وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَناً قَلِيلاً وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ} [المائده: ۴۴]: (ما تورات را فرستادیم که در آن هدایت و روشنایی است و پیغمبرانی که بر اسلام هستند با آن بر یهودیان حکم کنند و همچنین الله پرستان و علمایی که مأمور نگهبانی کتاب الله هستند و بر آن گواهی داده‌اند با آن حکم کنند. پس هرگز از کسی نترسید و از من بترسید و آیات مرا به بهای اندک معامله نکنید و هر کس با آن چه الله نازل نموده حکم نکند، آنان همان کافران هستند).

همچنین گفته شده: این آیه، عام است که یهود و دیگران را شامل می‌شود؛ که این دیدگاه، درست است زیرا اعتبار به عموم لفظ است نه به خصوص سبب. سؤال این است که کفری که در آیه مطرح شد، از چه نوعی است؟

برخی گفته‌اند: این کفر اصغر است؛ این سخن از عبدالله بن مسعود رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُ روایت می‌شود و این کفر مانندی کفری است که در این سخن پیامبر ﷺ آمده است: «سِبَابُ المُسلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ كُفرٌ»: (دشنام دادن به مسلمان، فسق است و جنگیدن با او کفر است) که این کفر اصغر است به دلیل فرموده‌ی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ: {وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ * إنمَّاَ المؤمنونَ ِإخوةٌ} [الحجرات: ۹-۱۰]: (اگر دو گروه از مؤمنان با هم به جنگ و دشمنی برخیزند، پس بین آن‌ها صلح برقرار کنید و اگر یک قوم بر دیگری ستم کرد، با آن گروه ستم کار بجنگید تا به فرمان الله بازگردند. پس هرگاه به حکم حق برگشت، با حفظ عدالت، میان آن‌ها صلح برقرار کنید و همیشه عدالت نمایید که الله عادلان را دوست می‌دارد. مؤمنان برادران یک‌ دیگر هستند) الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ دو گروهی که با هم به جنگ برخاسته را برادر گروه سوم که اصلاح‌گر هستند معرفی نمود در حالی که عمل آنان جنگیدن مؤمن با مؤمن است اما کفر اصغر است.

همچنین گفته شده: عبارت {وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ} در مورد فردی صدق می‌کند که با وجود علم و آگاهی به حکم الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بدون تأویل به غیر از آن چه الله نازل نموده حکم کند؛ این فرد چنین اعتقاد دارد که حکم غیر الله همانند حکم الله یا بهتر از حکم الله است که این کفر است زیرا چیز دیگری را بر دين الله ترجیح داده و برگزیده است.

***


این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: أسأل عن الآية الكريمة في قوله -تبارك وتعالى-: ﴿وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللهُ فَأُولَبِكَ هُمُ الْكَفِرُونَ ﴾ [المائدة: ٤٤] على من تنطبق هذه الآية الكريمة؟

فأجاب رحمه الله تعالى: هذه الآية قيل: إنها نزلت في اليهود. واستدل هؤلاء بأنها كانت في سياق توبيخ اليهود، قال الله تعالى: ﴿إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَنَةَ رد ووت فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّنِتُونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا أَسْتُحْفِظُوا مِن كِتَبِ اللهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِتَايَتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَيكَ هُمُ الْكَفِرُونَ﴾ [المائدة: ٤٤]. وقيل: إنها عامة لليهود وغيرهم. وهو الصحيح؛ لأن العبرة بعموم اللفظ لا بخصوص السبب. ولكن ما نوع هذا الكفر؟

قال بعضهم: إنه كفر دون كفر. ويروى هذا عن عبد الله بن مسعود رضي الله عنهما، وهو كقوله – صلى الله عليه وعلى آله وسلم-: «سِبَابُ المُسْلِمِ فُسُوقٌ، وَقِتَالُهُ كُفْرٌ». وهذا كفر دون كفر، بدليل قول الله تعالى: ﴿ وَإِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَثَهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ ﴾ [الحجرات: ٩-١٠].

فجعل الله تعالى الطائفتين المقتتلتين إخوة للطائفة الثالثة المصلحة، وهذا قتال مؤمن لمؤمن، فهو كفر، لكنه كفر دون كفر.

وقيل: إن قوله تعالى: ﴿ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَتَيكَ هُمُ الْكَفِرُونَ ﴾ [المائدة: ٤٤] . ينطبق على رجل حكم بغير ما أنزل الله بدون تأويل، علمه بحكم الله عز وجل، لكنه حكم بغير ما أنزل الله، معتقدا أنه مثل ما أنزل الله، أو خير منه، وهذا كفر؛ لأنه استبدل بدين الله غيره.

مطالب مرتبط:

(۳۰۷) حکم طواف کردن بر مرقد و ضریح

اگر طواف کردن او گرد قبر یا بنای بر آن از روی عبادت، تقرب جستن و تعظیم صاحب قبر باشد یا گرد قبر طواف کند و صاحب قبر را به دعا خوانده و از او درخواست کمک نماید؛ این شخص، مشرک است....

ادامه مطلب …

(۲۷۸) بعضی از اموری که موجب خروج از دین می‌شود

محدود کردن چیزهایی که موجب خروج از دین می‌شود، ممکن نیست؛ زیرا بسیار هستند؛ اما می‌توان این قاعده را قرار داد که محور آن‌ چه موجب خروج از اسلام می‌شود این دو امر هستند: انکار و استكبار....

ادامه مطلب …

(۲۸۷) حکم کسی که معراج را انکار کند

بر کسی که معراج را انکار کرده چنین حکم می‌کنیم که اگر حق برایش آشکار گشته و نصوص شرعی از سنت صریح و ظاهر آیات قرآن که وارد شده را می‌داند، با این انکار، کافر است...

ادامه مطلب …

(۲۸۳) الحاد در مورد اسماء و صفات الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ

الحاد در لغت به معنای میل و انحراف است و به همین خاطر، حفره‌ا‌ی که در گوشه‌ی قبر است را لَحد می‌گویند زیرا به یک گوشه‎‌ از قبر، متمایل شده است....

ادامه مطلب …

(۳۰۹) حکم گفتن “کافر” به شخصی که نماز نمی‌خواند

تارك نماز، کافر است و مرتکب کفری شده که او را از دین خارج می‌کند؛ اما شایسته نیست که هنگام درگیری، او را "کافر" خطاب کنیم بلکه در صحبت‌های عادی برایش توضیح می‌دهیم که ترك کردن نماز، كفر است و اگر بر ترک آن اصرار ورزد، كافر است...

ادامه مطلب …

(۲۸۵) حکم انکار زنده شدن مردگان بعد از مرگ

انكار زنده شدن بعد از مرگ، کفر است و موجب خروج از اسلام می‌شود...

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه