چهارشنبه 23 ربیع‌الثانی 1447
۲۳ مهر ۱۴۰۴
15 اکتبر 2025

(۹۸) مقصود از تَطَیُّر

(۹۸) سوال: مقصود از تَطَیُّر چیست و حکم آن چیست؟

جواب:

تَطَیر یعنی شوم پنداشتن زمان، مکان و آنچه دیده و شنیده می‌شود. اصل آن از کلمه‌ی طَیر است. عرب در جاهلیت، پرنده‌‌ای را پرواز می‌داد؛ به هر جهتی که می‌رفت، آن را شوم می‌پنداشت؛ تا جایی ‌که شخص کالاهایش را بسته و مرکبش را آماده‌ی سفر می‌نمود؛ آن گاه پرنده را پرواز می‌داد؛ اگر به آن جهت می‌رفت، از سفر منصرف می‌شد و می‌گفت: این سفر، بد و شوم است. به همین دلیل است که انسان باید هرگاه چیزی را در قلبش شوم پنداشت، بر الله توکل و اعتماد نماید و به این توهماتی که شیطان برای انسان به وجود می‌آورد، توجه نکند. رسول الله ﷺ می‌فرماید: «لا عدوی و لاطیرة و لاهامة و لا صفر»۱: (واگیردار بودن بیماری، شوم پنداشتن با به پرواز در آوردن پرنده، شوم پنداشتن جُغد و شوم پنداشتن ماه صفر حقیقت ندارد) همچنین می‌‌فرماید: «لیس منا من تَطیر أو تُطیر له أو سَحر أو سُحر له»۲: (از ما نیست کسی که فال زند یا برایش فال زنند و کسی که سحر کند یا برایش سحر کنند)

***


  1. [تخریج بخاری: کتاب الطب، باب الجذام، شماره ۵۷۰۷؛ مسلم: کتاب السلام، باب لاعدوی ولاطیرة، شماره ۲۲۲۰] ↩︎
  2. [تخریج طبرانی در أوسط ۵/۱۱۸] ↩︎

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

 يقول السائل: ما المقصود بالتَّطرِ؟ وما حكمه؟

فأجاب -رحمه الله تعالى-: التطير هو التشاؤم بمرئي، أو مسموع، أو زمان أو مكان، وأصله من الطير ، وكانت العرب في الجاهلية تتشاءم يزجرون الطير، فإذا طار واتجه إلى جهةٍ ما تَطَيَّرُوا ، حتى إنه ربما كان إنسان قد ربط متاعه و أناخ راحلته يريد السفر، فيتطير، فإذا جنح الطير إلى جهة ما ترك السفر وقال: هذا سفر شَرٌّ. هذا هو الأصل في معنى التطير، ولهذا يجب على الإنسان إذا حدث في قلبه التشاؤم أن يتوكل على الله وأن يعتمد عليه، وأن لا يبالي بهذه الأوهام التي يجرها الشيطان إلى العبد ليكدر عليه صفوه، فقد قال النبي -صلى الله عليه وعلى آله وسلم-: «لا عدوى، ولا طيرة، ولا هامة، ولا صفر» وقال: «ليس منا من تطير أو تطير له، أو سحر أو سحر له».

مطالب مرتبط:

(۷۷) معنای توله

وَلَه چیزی خود ساخته است که گمان می‌کنند میان زن و شوهر، محبت برقرار می‌کند. چیزی که به آن «حلقه‌ی ازدواج» می‌گویند همانند آن است....

ادامه مطلب …

(۴۸) حسن ظنّ (گمان نیک) به الله

حسن ظنّ به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ این ‌گونه است که هرگاه انسان کار نیکی انجام دهد به پروردگارش حسن ظنّ دارد که این عمل را از وی قبول می‌کند. هرگاه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را صدا زده و دعا نماید؛ به وی حسن ظن دارد که دعایش را قبول و اجابت می‌کند...

ادامه مطلب …

(۷۸) حکم آویختن تعویذ به اعضای بدن

مسأله‌ی آویختن تعویذ یا تمیمه دو قسمت دارد: اول: اگر آنچه آویزان می‌شود از قرآن باشد. دوم: اگر نوشته‌هایش از غیر قرآن و معنایش نامفهوم باشد.....

ادامه مطلب …

(۵۹) حکم رقیه بر زنان نامحرم

تلاوت قرآن بر دختر جوان، اشکالی ندارد اما در این حالت واجب است آنچه پوشاندنش واجب است مانند صورت و غیره پوشیده شود. اما مسح و دست کشیدن بر سر و صورتش بعد از قرائت، وجهی ندارد و شایسته‌ نیست بلکه حرام است.

ادامه مطلب …

(۷۴) حکم رقیه کردن بر روی آب و نوشاندن آن به مریض

برخی از سلف این کار را انجام داده‌اند؛ یعنی در آب می‌دمند و سپس شخص بیمار آن را می‌نوشد که تجربه شده و سودمند بوده است....

ادامه مطلب …

(۷۰) نوشتن تعویذ از قرآن بر روی ورقه

بعضی از سلف، با زعفران در ظرف و مانند آن می‌نوشتند و با آب مخلوط نموده که مریض آن را می‌نوشید؛ این کار به خواست الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ، موجب شفا می‌شد.

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه