(۹۲) سوال: بعضی از مردم برای درمان برخی از بیماریها، به چاهی در راه مدینه منوره و نیز نزد چشمهای در تهامه میروند. در حالی که شفا دهنده فقط الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ است. وقتی از آن جا بر میگردند، میگویند: فلان بیماری آنها درمان شد؛ نظرتان درمورد ادعای درمان در این آبها چیست؟
جواب:
اگر از لحاظ حسی ثابت شد که این آب از خاصیت درمانی برخوردار است، اشکالی ندارد که برای درمان به آنجا بروند؛ زیرا طبابت دو نوع است:
اول: طبابت بنا بر آنچه در شرع ثابت شده است؛ این حالت همیشه مقبول و پسندیده است و فرد در موردش سؤال نمیشود؛ بلکه میپرسند: آیا این دارویی که در شرع ثابت شده، دارویی برای همین بیماری معیّن است؟ چون هر دارویی برای تمام بیماریها مناسب نیست.
دوم: طبابت بنا بر چیزی که با تجربه ثابت شود نه با شرع؛ این حالت در داروهایی که گذشته و حال استفاده میشود، بسیار زیاد است لذا اگر با استعمال و تجربه ثابت شد که این دارو از لحاظ حسی سبب درمان است، استعمال آن اشکالی ندارد. بسیاری از داروهایی که امروزه مردم استفاده میکنند، منفعت آنها از راه تجربه دانسته شده چون در مورد آنها دلیلی از شرع نازل نشده است.
بنابراین اگر خاصیت درمانی آن آبها با تجربه ثابت شد، اشکالی ندارد به آنجا بروند و خود را مداوا نمایند.
***