۴۵۴ – از شیخ رحمه الله سوال شد: حکم نامیدن خود به اسم‌های الله، مانند «رحیم» و «حکیم» چیست؟
جواب دادند: جایز است انسان این اسم‌ها را برای خود بگیرد. اما به شرطی که معنایی که آن اسم‌ها از آن مشتق شده‌اند را لحاظ نکند. فقط مجرد علم باشد. در میان صحابه کسانی با نام حَکَم، و حکیم بن حزام بوده‌اند. همچنین اسم عادل بین مردم مشهور بوده و منکر نیست. اما اگر معنایی که این اسم‌ها از آن مشتق شده‌اند، در آن لحاظ شود، ظاهر این است که درست نیست. زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم اسم ابوالحکم را که به عنوان کُنیه از آن استفاده می‌کرد، تغییر داد؛ چون قومش برای حَکَمیت نزدش می‌رفتند، و رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «حَکَم، الله است و حکم از آنِ اوست». سپس او را با نام بزرگ‌ترین پسرش، شُریح، کنیه داده و به او فرمود: «تو ابو شُرَیح هستی». زیرا در کنیه‌ای که این شخص برای خود برداشته بود، معنای اسم نیز لحاظ شده بود و از این رو، همانند اسم‌های الله سبحانه و تعالی بود. زیرا اسم‌های الله تعالی فقط برای إعلام نیست. بلکه از لحاظ دلالتشان بر ذات الله سبحانه و تعالی، إعلام بوده، و از حیث دلالتشان بر معنایی که متضمن آن هستند، اوصافند. اما اسم‌های هر کس دیگری جز الله سبحانه تعالی، فقط مجرّدِ اعلام است. البته به جز اسم‌های پیامبر صلی الله علیه وسلم که هم أعلام و هم اوصافند. همچنین اسم کتاب‌های الله عز و جل نیز أعلام و اوصاف هستند.
