۲۶۹ – از شیخ رحمه الله سوال شد: حکم کسی که مدعی است نفع یا ضرر می‌رساند چیست؟ و حکم تصدیق چنین شخصی چیست؟

جواب دادند: کسانی که مدعی هستند نفع و ضرر می‌رسانند، دروغگو بوده و برای هیچ احدی جایز نیست که آنها را تصدیق نموده و یا از آنها چیزی بپرسد. همچنین بر کسی که از چنین اشخاصی اطلاع دارد واجب است که اولیای امور را از وجود این اشخاص با خبر نماید تا آنها اقدامات لازم را انجام دهند. هیچ کس جز الله تعالی مالک نفع و ضرر نیست؛ حتی رسول الله صلی الله علیه وسلم نیز چنین قابلیتی ندارد. الله تعالی به ایشان می‌فرماید: {قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا . قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا}[۱]، یعنی: {بگو: من، مالک هیچ زیان و یا هدایتی برای شما نیستم. بگو: هیچ‌کس مرا نمی‌تواند از عذاب الله پناه دهد و هرگز پناهگاهی جز او نمی‌یابم}، و به ایشان دستور می‌دهد، بگوید: {لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ}[۲]، یعنی: {مالک هیچ نفع و ضرری برای خود نیستم، مگر آنچه الله بخواهد}، و هر کسی که تصور کند کسی بدون داشتن اسباب حسیِ آشکار، مالک ضرر رساندن است، توبه داده می‌شود، اگر توبه کرد که هیچ، و در غیر این صورت، کشته می‌شود؛ زیرا تکذیب کننده‌ی الله تعالی و پیامبرش صلی الله علیه وسلم است.

به کسانی که خیال می‌کنند این چنین دجالانی راست می‌گویند، می‌گویم: بر دین و ایمانتان ثابت قدم باشید، و بدانید که هیچ کس جز الله، مالک نفع و ضرر نیست، و از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت شده که به ابن عباس رضی الله عنهما فرمودند: «و بدان که اگر امت همگی جمع شوند تا به تو نفعی برسانند، نمی‌توانند این کار را انجام دهند، مگر آن چیز که الله برایت مقدر کرده باشد». همچنین در قرآن کریم، وقتی الله سبحانه و تعالی، ساحران را یاد می‌کند، فرمود: {وَمَا هُمْ بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ}[۳]، یعنی: {اما جز به اجازه و خواست الله نمی توانند به کسی زیانی برسانند}. مهم اینکه این اشخاص در ادعایی که می‌کنند و می‌گویند: می‌توانند به کسی نفع و ضرر برسانند، دروغگو هستند. زیرا چنین چیزی فقط خاص الله واحدِ بدون شریک است، و بر آنها واجب است از این عمل، توبه کرده و به تقصیر و کوتاهی و ضعفشان در مقابل قدرت الله، و اینکه آنها مالک دفع ضرر حتی از خودشان نیز نیستند، چه برسد به دیگران، اعتراف کنند، و ظیفه‌‌ی کسی نیز که خیال می‌کند این اشخاص راستگو هستند، این است که توبه کند و بداند که آنها دروغگو هستند، و هیچ حقی و حظی در چنین اموری ندارند.

[۱] – سوره جن، آیات «۲۱و۲۲».

[۲] – سوره أعراف،آیه «۱۸۸».

[۳] – سوره بقره، آیه «۱۰۲».