۲۳۵ – از شیخ رحمه الله سوال شد: حکم کسی که به شوخی، سخنی می‌گوید که در آن استهزای الله تعالی یا پیامبر صلی الله علیه وسلم و یا دین وجود دارد، چیست؟

جواب دادند: این عمل، یعنی استهزای الله یا پیامبرش صلی الله علیه وسلم یا کتاب الله و یا دین او، حتی اگر بر سبیل مزاح باشد، و حتی اگر بر سبیل خنداندن گروهی باشد، کفر و نفاق است. این دقیقا همان چیزی است که در زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم اتفاق افتاد. در مورد کسانی که گفتند: «ما هیچ کسی را ندیده‌ایم که از این قاریان، شکم گنده‌تر، و دروغگوتر، و هنگام رویارویی با دشمنان، ترسوتر باشد»، و منظورشان رسول الله صلی الله علیه وسلم و اصحاب ایشان بود. به همین خاطر، نازل شد: {وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ}[۱]، یعنی: {و اگر آنان را بازخواست کنی، می‌گویند: ما فقط شوخی و بازی می‏کردیم}. زیرا آنها نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده و می‌گفتند: ما فقط با هم حرف می‌زند که طول راه و سختی آن را کم کنیم. رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنها آنچه را که الله امر کرده بود، فرمود: {أَبِاللَّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ . لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ}، یعنی: {آیا الله، و آیات و فرستاده‌اش را به مسخره می‌گیرید؟ عذر و بهانه نیاورید؛ به راستی پس از ایمانتان، کفر ورزیده‌اید}. پس، جناب ربوبیت و رسالت و وحی و دین، جنابی محترم است که برای هیچ کس جایز نیست آن را با استهزا و تمسخر، به بازی گیرد. اگر چنین کرد، کافر است؛ زیرا این دلالت بر استهانت او به الله عز و جل و پیامبران و کتاب‌های آسمانی و شریعت او دارد، و بر کسی که چنین کرده واجب است از آنچه انجام داده، به سوی الله تعالی توبه کند. زیرا این نفاق است. پس واجب است که توبه کرده و استغفار نماید و عملش را نیکو گردانده و خشیت الله تعالی و تعظیم و خوف و محبت او را در قلبش قرار دهد. والله ولیّ التوفیق.

[۱] – سوره توبه، آیات «۶۵و۶۶».