۲۱۹ – از شیخ رحمه الله سوال شد: آیا جایز است وقتی شخص معینی عمل کفر آمیزی انجام داد، به او کافر گفته شود؟
جواب دادند: وقتی شروط تکفیر در حق او به جای آمده باشد، اطلاق لفظ کفر بر او به عینه جایز است، و اگر چنین نباشد، وصف ارتداد بر هیچ کس قابل انطباق نیست. با چنین شخصی در دنیا مثل مرتد برخورد می‌شود. این به اعتبار احکام دنیوی است. اما به نسبت احکام آخرت، به صورت عموم ذکر می‌شود، و نه به طور خاص، و به همین خاطر است که اهل سنت می‌گویند:
برای هیچ کسی گواهی به بهشتی یا جهنمی بودن نمی‌دهیم، جز کسی که پیامبر صلی الله علیه وسلم برای او گواهی داده است.
به همین خاطر می‌گوییم: کسی که رمضان را از روی ایمان و احتساب اجر روزه بگیرد، گناهان گذشته و آینده‌اش آمرزیده می‌شود. ولی این حکم را در مورد شخص معین نمی‌گوییم. چرا که حکمِ معلق به اوصاف، جز با تحقیق شروط و انتفای موانع، بر شخص معین منطبق نمی‌شود.
