۱۶۱ – از شیخ رحمه الله سوال شد: چگونه خورشید در روز قیامت یک میل به مردم نزدیک می‌شود و آنها را نمی‌سوزاند، اما اگر الان یک وجب هم به زمین نزدیک‌تر شود، زمین را می‌سوزاند؟
جواب دادند: وظیفه‌ی انسان مومن در مورد خبرهای غیب، قبول و تسلیم است و نباید بپرسد: چگونه و چرا؟ – و این قاعده‌ای است که واجب است عقیده‌ی خود را بر آن بنا کنیم – . زیرا این امری فوق تصور توست . پس بر تو واجب است که آن را پذیرفته و تسلیم شوی و بگویی ایمان آوردیم و تصدیق نمودیم. ایمان داریم که خورشید در روز قیامت به مقدار یک میل به خلایق نزدیک می‌شود، و هر آنچه از ایراداتی که به این مساله گرفته شود، بدعت است. به همین خاطر وقتی امام مالک رحمه الله در مورد استقرار الله بر عرش سوال شد که این استقرار چگونه است؟ گفت: «سوال در مورد آن بدعت است». همین طور سوال در مورد همه‌ی امور غیبی بدعت بوده و باید موقف انسان در قبال آن، قبول و تسلیم باشد.
جواب قسمت دوم: در مورد نزدیک شدن خورشید به مخلوقات در روز قیامت، می‌گوییم:
بدن‌ها در روز قیامت بر همان وصف نقص و عدم تحمل که در دنیا هستند، بر انگیخته نمی‌شوند. بلکه بر انگیختنشان کامل و تامّ است، و به همین خاطر مردم در روز قیامت، یک روز می‌ایستند که مقدار آن پنجاه هزار سال است و در این روز، نه چیزی می‌خورند و نه چیزی می‌نوشند. این چیزی است که در دنیا اصلا احتمال ندارد. بنا بر این، نزدیک شدن خورشید به آنها در حالی است که به بدن‌هایشان قدرتی داده شده که این نزدیکی را برایشان قابل تحمل می‌کند، و نیز از آن جمله، ایستادنشان در روزی است که پنجاه هزار سال است، بدون اینکه چیزی بخورند و بنوشند. پس جسم‌ها در روز قیامت شرایطی دارند که در دنیا ندارند.
