۴۶ – حکم دمیدن در آب

۴۶ – از شیخ رحمه الله در مورد حکم دمیدن در آب سوال شد.

جواب دادند: دمیدن در آب بر دو نوع است:

نوع اول: منظورش از دمیدن در آب، تبرک جستن به تف شخص دمنده باشد. بدون شک این کار حرام و نوعی از شرک است. زیرا تف انسان سبب برکت و شفا نیست و به آثار هیچ کس جز محمد ﷺ تبرک جسته نمی‌شود. اما هر کس غیر از ایشان صلی الله علیه وسلم، به آثارش تبرک جسته نمی‌شود. پس رسول الله صلی الله علیه وسلم به آثارشان در زمان حیاتشان و همچنین بعد از مرگشان اگر آثاری از ایشان باقی مانده باشد، تبرک جسته می‌شود؛ چنان که نزد ام سلمه رضی الله عنها قوطی نقره‌ای بود که چند تار موی رسول الله ﷺ در آن بود که مریضان از آن شفا می‌گرفتند. هر وقت مریضی می‌آمد، آبی روی این موها می‌ریخت و آن را به هم می‌زد و سپس آب را به مریض می‌داد. اما هر کس غیر از رسول الله ﷺ جایز نیست به تف یا عرق یا لباس یا هر چیز دیگر او تبرک جست. بلکه این کار حرام و نوعی از شرک است. بنا بر این دمیدن در آب به خاطر تبرک به تف شخص دمنده حرام و نوعی از شرک است. به این خاطر که هر کس برای چیزی، سببی غیر شرعی و حسی را ثابت کند، کارش نوعی شرک است؛ زیرا خود را مسببی در کنار الله قرار داده است، و ثبوت اسباب برای مسببات فقط از جانب شرع است. به همین خاطر هر کس به سببی چنگ زند که الله آن را شرعاً و حسّاً سبب قرار نداده است، مرتکب نوعی شرک شده است.

نوع دوم: انسان با نفسی که با آن قرآن تلاوت کرده است، در آب بدمد. مثلا سوره‌ی فاتحه را بخواند – و سوره‌ی فاتحه از بزرگ‌ترین چیزهایی است که مریض با آن رقیه می‌شود – . سوره‌ی فاتحه را می‌خواند و در آب می‌دمد. این اشکالی ندارد و برخی از سلف آن را انجام داده‌اند و تجربه شده و ان‌شاءالله که سودمند است. همچنین رسول الله ﷺ در هنگام خواب، پس از خواندن قل هو الله أحد، و قل أعوذ بربّ الفلق، و قل أعوذ بربّ النّاس، در دستان خود می‌دمید و سپس دستانش را به صورت و هر جایی از بدنش که می‌توانست، می‌کشید. والله الموفق.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

(46) وسئل فضيلة الشيخ: عن حكم النفث في الماء؟

فأجاب بقوله: النفث في الماء علي قسمين:

القسم الأول: أن يراد بهذا النفث التبرك بريق النافث فهذا لا شك أنه حرام ونوع من الشرك، لأن ريق الإنسان ليس سبباً للبركة والشفاء ولا أحد يتبرك بآثاره إلا محمد ﷺ أما غيره فلا يتبرك بآثاره فالنبي ﷺ يتبرك بآثاره في حياته وكذلك بعد مماته إذا بقيت تلك الآثار كما كان عند أم سلمة رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُا جلجل من فضة فيه شعرات من شعر النبي ﷺ يستشفي بها المرضى فإذا جاء مريض صبت على هذه الشعرات ماء ثم حركته ثم أعطته الماء، لكن غير النبي ﷺ لايجوز لأحد أن يتبرك بريقه، أو بعرقه، أو بثوبه، أو بغير ذلك، بل هذا حرام ونوع من الشرك، فإذا كان النفث في الماء من أجل التبرك بريق النافث فإنه حرام ونوع من الشرك وذلك لأن كل من أثبت لشيء سبباً غير شرعي ولا حسي فإنه قد أتى نوعاً من الشرك، لأنه جعل نفسه مسبباً مع الله، وثبوت الأسباب لمسبباتها إنما يتلقى من قبل الشرع فلذلك كل من تمسك بسبب لم يجعله الله سبباً، لا حسّاً ولا شرعاً، فإنه قد أتى نوعاً من الشرك.

القسم الثاني: أن ينفث الإنسان بريق تلا فيه القرآن الكريم مثل أن يقرأ الفاتحة والفاتحة رقية وهي من أعظم ما يرقى به المريض فيقرأ الفاتحة وينفث في الماء فإن هذا لا بأس به وقد فعله بعض السلف وهو مجرب ونافع بإذن الله وقد كان النبي ﷺ ينفث في يديه عند نومه بقل هو الله أحد، وقل أعوذ برب الفلق، وقل أعوذ برب الناس فيمسح بها وجهه وما استطاع من جسده صلوات الله وسلامه عليه والله الموفق.