قرآن به چندین لهجه نازل شده و از میان آنها، هفت لهجه به صورت متواتر روایت شده‌اند. کسی که به این قرائت‌ها آگاهی دارد بهتر است هر بار به قرائتی بخواند.

قرائت‌های معروف، هفت قرائت هستند که هر کدام راوی خاصی دارند و هر روایت مختص به یک راوی است و هر کدام از این روایت‌ها با هم تفاوت دارند

خطاب‌های شرعی در قرآن و سنت که برای مردان آمده، زنان را هم شامل می‌شود. این در صورتی است که دلیلی برای عدم ورود زنان یا مردان تحت این خطاب نیامده باشد.

این خطاب‌ها، هم مردان و هم زنان را شامل می‌گردد. اگر خطابی متوجه زنان باشد، متوجه مردان نیز هست. همچنین اگر خطابی متوجه مردان باشد، زنان را نیز شامل می‌شود.

آنچه الله سبحانه و تعالی از امت‌های سابق برای ما در قرآن حکایت می‌کند، حکایت معنا بوده و لفظ آن از جانب الله تعالی می‌باشد. زیرا زبان آن امت‌ها عربی نبوده است.

ترتیب سوره‌های قرآن برخی توقیفی و برخی به اجتهاد صحابه بوده است. با این حال نمی‌توان حکمت آن را به صورت قطعی بیان نمود. ظاهرا بیشتر آن، اجتهاد صحابه بوده است.

بوسیدن قرآن هنگام شروع تلاوت و پایان آن، یا فقط موقع شروع تلاوت، یا در پایان تلاوت، یا به هر مناسبت دیگری، مشروع نبوده و بدعت است.

بوسیدن مصحف، بدعت است. چون شخصی که قرآن را می‌بوسد، می‌خواهد به الله تقرب جوید. تقرب جستن به الله نیز فقط با چیزی ممکن است که الله آن را تشریع فرموده باشد.

رو کردن به قبله جزء شروط قرائت قرآن نیست. همچنین لازم نیست انسان برای تلاوت قرآن، با وضو باشد؛ مگر در صورتی که بخواهد قرآن را از روی مصحف بخواند.

کسی که نماز می‌خواند اما قرآن را فقط در رمضان می‌خواند، ترک کننده‌ی قرآن به شمار نمی‌رود. چون قرآن را در نماز و اذکارش می‌خواند.

بله، اشکالی ندارد انسان اگر هنگام تلاوت، کسی با او صحبت کرد، جوابش را بدهد. اما برای نفر دوم شایسته این است که انسان را هنگام قرائت قرآن مشغول نکند.

گفتن اعوذ بالله در اول تلاوت است. وقتی اولین قاری اعوذ بالله گفت، برای دیگرانی که شنونده هستند، کفایت می‌کند. اما بهتر هر کدام در اول تلاوت اعوذ بالله بگویند