(۶۲۵۰) نماز می‌خوانم، اما سیگار رهایم نمی‌کند؛ چگونه بر خود پیروز شوم؟

(۶۲۵۰) سوال: جوانی بیست‌وسه ساله می‌گوید: من نماز نمی‌خواندم، اما اکنون بر نمازهایم در وقتشان پایبندم الحمد لله، و در همه چیز ملتزم شده‌ام، و بر سنت‌های رواتب نیز محافظت می‌کنم ولی هنوز سیگار می‌کشم و بارها تلاش کرده‌ام این عادت را ترک کنم اما موفق نشده‌ام، چه توصیه‌ای به من دارید؟ جزاکم الله خیرا.

جواب:

می‌گویم: حمد و ستایش برای کسی که او را هدایت کرد تا اینکه نماز می‌خواند؛ در حقیقت او پس از ارتداد، به اسلام بازگشته است و باید بابت این نعمت، الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را شکر کند اما درباره‌ی کشیدن سیگار، راهکارهایی برای کمک به ترک آن وجود دارد، از جمله:

اول: این‌که کم‌کم سیگار را ترک کند؛ به این صورت که ابتدا مصرفش را کاهش دهد تا آثار آن از بدنش زدوده شود.

دوم: این‌که با مشورت پزشک، داروهایی مصرف کند که میل به سیگار را در او کاهش دهد.

سوم: این‌که از نشست و برخاست با سیگاری‌ها دوری کند؛ زیرا همراهی با آنان، ممکن است میل به کشیدن سیگار را در او برانگیزد.

چهارم: این‌که به همنشینی با دوستان صالح حریص باشد؛ زیرا هنگامی همراه آنان است، از سیگار کشیدن خودداری می‌کند ول این از چیزهایی است که او را بر ترک آن کمک می‌کند.

پنجم: و این از قوی‌ترین عوامل است، این‌که عزم راسخ برای ترک سیگار داشته باشد.

روایتی هست از مردی که با یکی از نیکان در سفر بود؛ این مرد سیگاری وقتی خواست سیگار بکشد، آن دوست صالح به او گفت: ای فلانی! ما برای کسب گناه سفر نکرده‌ایم؛ و اگر در حالی که تو سیگار می‌کشی با تو بنشینیم، در گناهت شریک خواهیم شد، پس یا سیگار را ترک کن یا ما از ادامه‌ی سفر منصرف می‌شویم،

سیگاری تحت تأثیر قرار گرفت، پاکت سیگارش را پاره کرد و دور انداخت، و خود نقل می‌کند: بعد از آن دیگر به سیگار بازنگشتم؛ زیرا عزم قوی کردم و با خود گفتم: «چه نوشیدنی‌ای است این سیگار که مانع همراهی من با نیکان شود؟!»

او خود را سرزنش کرد و این یکی از اسباب ترک سیگارش شد؛ البته همه‌ی این‌ها با یاری و توفیق الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ ممکن گردید.

تعداد بازدید: 3

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: إنه فتى يبلغ من العمر الثالثة والعشرين، يقول: كنت لا أصلي، ولكن الآن أحرص على الصلاة في مواقيتها -والحمد الله – والتزمت في كل شيء، وأحافظ على السنن الرواتب، ولكنني أشرب الدخان، وحاولت كثيرًا أن أقطع هذه العادة فلم أستطع، فبماذا توجهونني، جزاكم الله خيرا؟

فأجاب رحمه الله تعالى: أقول : الحمد لله الذي هداه، حتى صار يصلي، فهو في الحقيقة أسلم بعد رِدَّة، فعليه أن يشكر الله -تعالى- على هذه النعمة، أما ما يتعلق بشرب الدخان، فهناك وسائل تعينه على ترك الدخان، منها:

أولا: أن يترك الدخان شيئًا فشيئًا، فيقلل من شُربه أولا، حتى يزول ما في جسمه من آثار هذا الدخان. ثانيا: أن يستعمل بعض العقاقير – بمشورة الطبيب- التي تحجبه عن الرغبة في شرب الدخان.

ثالثا: أن يبتعد عن مجالسة أهل الدخان لأن الإنسان إذا جالسهم، فإنه قد يشتاق إلى شرب الدخان مع زملائه الذين جلس إليهم.

رابعا: أن يحرص على صحبة الرفقة الطيبة، لأنه إذا صحبهم، فسوف يمتنع عن الدخان ما دام معهم، وهذا مما يعينه على تركه. خامسا: وهو من أقواها، أن يكون لديه عزيمة قوية يدع بها الدخان، ولقد كان رجل مسافر مع أحد الطيبين، وكان هذا يشرب الدخان، فلما أخرج البكت من أجل أن يشرب الدخان قال له الرجل الطيب: يا فلان نحن ما سافرنا لنكتسب إثما، ونحن إذا شاركناك في الجلوس، وأنت تشرب الدخان صرنا آثمين كإثمك، فإما أن تدع هذا الدخان وإما أن نترك السفر، فما كان من هذا الشارب للدخان إلا أن انفعل ، ثم أخذ عُلبة البكت، وقطعها ومزقها، ورمى بها، يقول شارب الدخان: فما عدت إليه بعد ذلك، لأنه عزم وصمم، وقال: ما هذا الشراب الذي يمنعني أن يصاحبني الطيبون؟ فانتقد نفسه، وصار ذلك من أسباب ترك الدخان، هذا مع معونة الله -عز وجل- وتوفيقه.