(۶۲۰۹) سوال: حکم کسی که فرزندانش را از سن تمییز تا پانزده‌سالگی به نماز امر می‌کند، ولی بعد از آن فرزندان به حرف پدرشان گوش نمی‌دهند، چیست؟ در این مسئولیتِ حفظ نماز، چه توصیه‌ای به پدرها دارید؟

جواب:

گمان نمی‌کنم کسی که تقوای الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَى را پیشه کند و از هدایت و راهنمایی رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم پیروی کند بدین صورت که فرزندان، چه پسر و چه دختر، را در هفت‌سالگی به نماز امر کند، و در ده‌سالگی بر آن‌ها برای نماز بزند، و برای هدایتشان از الله بخواهد سپس الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَى او را در مورد فرزندانش ناکام سازد، بلکه فرزندانش به راه خواهند آمد اما مشکل اینجاست که برخی از مردم این امانت را ضایع می‌کنند و برایش اهمیتی قائل نیستند؛ برایشان مهم نیست که فرزندانشان نماز می‌خوانند یا نه، صالح‌اند یا فاسد، اهل استقامت‌اند یا انحراف، بعد از آن‌که فرزندان بزرگ شدند، با نافرمانی آن‌ها مواجه می‌شوند؛ چون خودشان تقوای الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را در حق فرزندان رعایت نکردند، پس آن‌ها هم تقوای الله را در حق والدین رعایت نمی‌کنند، پس گمان نمی‌کنم کسی که تقوای الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را در حق فرزندانش نگه دارد، و راه شریعت را در تربیت آن‌ها در پیش بگیرد و الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَى فرزندانش را هدایت نکند.