(۱۵۷۷) وقتی جنابت در بیابان با تیمم رفع شد، آیا باید در شهر غسل کرد؟

(۱۵۷۷) سوال: اگر چند غسل بر یک شخص واجب شود و وی در صحرا و بیابان باشد و به خاطر عدم وجود آب تیمم ‌کند سپس وقتی به شهر رسید، آیا بهتر و سنت است که غسل کند یا غسل کردن از این جنابت‌ها به طور قطعی بر وی واجب می‌باشد؟

جواب:

غسل کردن برای آن تعداد جنابت‌هایی که به خاطرش تیمم نموده، واجب است. هرگاه شخص به خاطر عدم وجود آب، تیمم می‌کند سپس به آب دست ‌یابد، واجب است که غسل نماید و اگر به خاطر بیماری تیمم نمود نیز هرگاه بهبود یافت، واجب است که غسل کند زیرا همان طور که قبلا گفتیم، هرگاه سبب جایز شدن تیمم از بین برود، تیمم باطل است و استفاده از آب، واجب می‌شود. در حدیث نیز آمده است: «فإذا وَجَد الماءَ فَليَتَّقِ اللهَ وليُمِسَّهُ بَشَرَتَهُ، فإن ذلك هو خير»[۱] : (هرگاه به آب دست یافت، تقوای الله À را پیشه سازد و پوست بدنش را با آب بشوید؛ این کار برایش بهتر است).

[۱] مسند احمد: (۳۵/۲۹۸، شماره ۲۱۳۷۱). سنن ترمذی: أبواب الطهارة، باب التیمم للجنب إذا لم یجد الماء، شماره (۱۲۴).

تعداد بازدید: 3

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: إذا كان على الإنسان أكثر من غُسل في البرية، وتيمم لهذه الموجبات لعدم الماء، ثم وصل بعد وقت إلى المدينة، فهل من الأفضل – أو من السُّنة – أن يغتسل أم يجب عليه وجوبا الاغتسال من تلك الجنابات؟

فأجاب – رحمه الله تعالى -: يجب عليه وجوبًا أن يغتسل من الجنابات التي كانت عليه، وتيمم عنها، فإذا تيمم عن جنابة من أجل عدم الماء ثم وجد الماء، وجب عليه أن يغتسل، وإذا تيمم من جنابة من أجل المرض، ثم بَرَأ من المرض، يجب عليه أن يغتسل؛ لأنه كما أسلفنا قبل قليل- إذا زال المبيح للتيمم انتقض التيمم، ووجب استعمال الماء، وفي الحديث: «وَإِذَا وَجَدَ الْمَاءَ فَلْيُمِسَّهُ بَشَرَتَهُ، فَإِنَّ ذَلِكَ هُوَ خَيْرٌ».