(۵۲۰۱) آیا پدر حق دارد که از مهریه دخترش بردارد اگر چه دخترش راضی نباشد؟

(۵۲۰۱) سوال: آیا پدر حق دارد که از مهریه دخترش بردارد اگر چه دخترش راضی نباشد؟

جواب:

بله، بعد از آنچه دخترش مالک آن گردید، می‌تواند از آن بردارد اگرچه راضی نباشد مگر این که به او ضرری می‌رسد از جهتی که به آن نیاز دارد و مصلحت و نیاز او فقط با آن برطرف می‌گردد که در این صورت برای او حلال نیست چیزی از آن را بردارد زیرا نیاز خود بر نیاز دیگران مقدم است.

اما اگر در هنگام عقد نکاح یا هنگام خواستگاری چیزی از مهریه را برای خود شرط کند و به خواستگار بگوید: او را به ازدواج تو در می‌آورم به شرط این که اینقدر از مهریه را به من بدهی، یقینا این برای او حرام است و حلال نیست زیرا این دختران به کالایی نزد پدرانشان تبدیل می‌کند که هر کدام گران‌تر خریدند، او را بفروشد و این منجر به خیانت در امانت می‌شود همانطور که در بین بسیاری از مردم این‌چنین است؛ مردی را می‌یابی که به خواستگاری که در دین و اخلاقش نیک است توجه نمی‌کند و به خواستگاری توجه می‌کند که مهریه‌ی بیشتر به او (پدر دختر) بدهد.

و این مسئله‌ای است که اولیای امور باید بدان توجه کنند و بدانند که برای آن‌ها حلال نیست که چیزی از مهریه‌ را برای خودشان شرط کنند و این نه برای پدر، نه برادر و نه عمو و نه دیگر اولیای او می‌باشد و اگر چیزی از مهریه را برای خودشان شرط کردند، آن مهریه برای آن زنی است که ازدواج نموده است و این عوض جماع و استمتاع از او می‌باشد لذا هیچ کسی بر آن سلطه ندارد.

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل يحق للأب أن يأخذ من مهر ابنته، ولو كانت غير راضية؟

فأجاب رحمه الله تعالى: نعم، يحق للأب أن يأخذ من مهر ابنته بعد أن تملكه، ولو كانت غير راضية، إلّا إذا كان هذا يضرها؛ بحيث تكون محتاجة له، لا تقوم حاجتها ومصالحها إلا به فإنه لا يحل له أن يأخذ منه شيئًا؛ لأن حاجة النفس مُقدَّمة على حاجة الغير.

وأما إذا كان يشترط لنفسه شيئًا من المهر عند عقد النكاح، أو عند خطبتها، فيقول للخاطب أزوجك، بشرط أن تُوفيني كذا وكذا من المهر. فإن ذلك حرام عليه، ولا يحل له؛ لأن هذا يفضي إلى أن تكون البنات عند آبائهن بمنزلة السلعة يبيعيها حيث كانت القيمة أرفع وأغلى، وهذا يؤدي إلى خيانة الأمانة، كما هو الواقع في كثير من الناس؛ تجد الرجل لا يهتم بالخاطب الصالح في دينه وخلقه، وإنما يهتم بالخاطب الذي يقتطع له من مهر ابنته أكثر من غيره.

وهذه المسألة يجب على أولياء الأمور أن ينتبهوا لها، وأن يعلموا أنه لا يحل لهم أن يشترطوا لأنفسهم شيئًا من المهر، لا الأب، ولا الأخ، ولا العم، ولا غيرهم من أولياء. ولو اشترطوا شيئًا لأنفسهم فإنه يكون للمرأة المتزوجة؛ لأنه عوض عن بُضْعِها والاستمتاع بها، فلا يكون لأحد سلطة عليه.