(۳۸۳۶) حکم روزه‌ نگرفتن به دلیل شیردهی

(۳۸۳۶) سوال: اگر زن مسلمان و متأهل، روزه‌ گرفتن ماه رمضان را به خاطر شیر دادن به نوزادش از دست بدهد، در صورتی که نتواند قضای آن ماه را به جا آورد، چه کاری باید انجام دهد؟ آیا باید فدیه بدهد؟ آیا اگر خودش دارایی برای پرداخت فدیه نداشته باشد، شوهرش مسئول پرداخت فدیه است؟

جواب:

اگر زنی بیم دارد که به خاطر روزه گرفتن، شیرش کم ‌شود و به نوزادش زیان برسد، می‌تواند روزه نگیرد اما بعدا باید قضای آن ‌را به جا آورد؛ زیرا همانند فرد بیمار است که الله ﷻ درباره‌اش می‌فرماید: {وَمَنْ كَانَ مَرِيضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ} [البقرة: ۱۸۵] : (کسی‌ ‌که مریض یا در سفر باشد، تعدادی از روزهای دیگر را روزه بگیرد)؛ لذا هرگاه این وضعیت پایان یافت، روزه می‌گیرد. می‌تواند در زمستان که هوا، سرد و روز نیز کوتاه است، روزه بگیرد و اگر حتی در زمستان نیز نتوانست روزه بگیرد، قضای روزه‌هایش را در سال آینده به جا می‌آورد. غذا دادن فقط زمانی جایز است که مانع یا عذر همیشگی وجود داشته باشد و امیدی به برطرف شدنش نیز نباشد. فقط در این صورت می‌تواند غذا بدهد.

سؤال: شيخ بزرگوار! وی امسال هجده روز از رمضان را روزه گرفته و بقیه‌ی روزهایش را به خاطر بیماری شدید و به سبب ضعف و عدم توانایی روزه نگرفته است. اگر نتوانست قضای روزه‌های باقی‌مانده را به جا آورد، چه کاری باید انجام دهد در حالی که این روزها را از روی اجبار، روزه نگرفته است؟

جواب: امیدواریم ان شاء الله و از الله À خواستاریم که وی بهبود یابد و شفا و عافیت به وی بازگردد. هرگاه زمستان که روز در آن، کوتاه و هوا نیز سرد است فرا برسد، اگر الله À به وی عافیت ببخشد خواهد توانست روزه بگیرد. اگر بیماری ادامه یافت و امیدی به بهبودی نداشت، غذا می‌دهد.

سؤال: شيخ بزرگوار: یعنی در ازای هر روز، یک مسکین را غذا خواهد داد؟

جواب: بله.

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: إذا فات على المرأة المسلمة المتزوجة صيام رمضان بسبب إرضاع طفلها، فماذا عليها إذا لم تستطع قضاء ذلك الشهر، هل تفدي عنه ؟ وهل زوجها هو المكلف بالفدية عنها إذا كانت لا تملك ما تَفْدِي به؟

فأجاب -رحمه الله تعالى -: المرأة إذا كانت تخاف على ولدها من الصيام؛ بحيث ينقص اللبن حتى يتضرر الطفل، فإن لها أن تفطر، ولكنها تقضي فيهما بعد؛ لأنها تشبه المريض الذي قال الله فيه: ﴿ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَبَاءٍ أُخَرَ ﴾ [البقرة: ١٨٥].

فمتى زال المحظور، إما في وقت الشتاء لقصر النهار وبرودة الجو، فإنها تصوم في ذلك الوقت، أو إذا لم يمكن، ولو في الشتاء، ففي العام القادم تقضيه، وأما الإطعام فلا يجوز إلا في حال كون المانع أو العذر مستمرا لا يُرجَى زواله، فهذا هو الذي يكون فيه الإنسان مطعمًا.

يقول أيضا: إنه في هذا العام صامت ثمانية عشر يوما من أيام شهر رمضان، ثم أفطرت البقية بسبب مرضها الشديد؛ لضعفها، وعدم قدرتها على الصيام، فماذا عليها إذا لم تستطع قضاء الأيام المتبقية من رمضان، وهي التي أفطرتها مُرغَمةً بسبب المرض؟ فأجاب رحمه الله تعالى: نأمل – إن شاء الله تعالى- ونرجو الله لها الشفاء والعافية، وإذا جاء الشتاء قصر النهار، وبرد الجو، وسوف تقدر إذا عافاها الله، فإن استمرَّ بها المرض، وأيسَ من شفائها، فإنها تنتقل إلى الإطعام.

أي تطعم عن كل يوم مسكينا؟

فأجاب رحمه الله تعالى : نعم.