چهارشنبه 29 ذیحجه 1446
۴ تیر ۱۴۰۴
25 ژوئن 2025

(۳۸۲۲) حکم روزه برای افراد دیالیزی

(۳۸۲۲) سوال: من مبتلا به بیماری نارسایی کلیه هستم. آیا خروج خون هنگام دیالیز (شستشوی کلیه)، باعث باطل شدن وضو می‌شود؟ شخص چگونه می‌تواند در حین دیالیز، روزه بگیرد و نماز بخواند؟ زیرا گاهی دیالیز برای افراد بزرگسال با وقت ادای نماز مصادف می‌شود.

جواب:

دیالیز (شستشوی کلیه) باعث باطل شدن وضو نمی‌شود زیرا دیدگاه برتر و راجح علما در مورد چیزهایی که از بدن خارج می‌شود این است که فقط چیزهایی باعث باطل شدن وضو می‌شود که از محل خروج ادرار یا مدفوع از بدن خارج شود و تفاوتی ندارد که ادرار، مدفوع، رطوبت یا باد باشد؛ اما چیزهایی که از غیر محل ادرار و مدفوع، خارج شود مانند خونی که از بینی می‌آید و خونی که از زخم، جاری می‌شود کم یا حتی زیاد آن نیز وضو را باطل نمی‌کند. بنابراین دیالیز، وضو را باطل نمی‌کند.

شخص بیمار برای نماز هم می‌تواند دو نماز عصر و ظهر یا مغرب و عشا را جمع کند و با هم بخواند و با پزشک نیز هماهنگ باشد که دیالیز بیشتر از نصف روز وقت نگیرد تا نماز ظهر و عصر در وقتشان از وی فوت نشود؛ مثلا به پزشک بگوید که دیالیز را به مقداری بعد از زوال خورشید به تأخیر بیاندازد تا وی بتواند نماز ظهر و عصرش را بخواند یا آن را زودتر انجام دهد تا بتواند پیش از به پایان رسیدن وقت نماز عصر، نماز ظهر و عصرش را بخواند. مهم این است که جایز است میان دو نماز را جمع نماید و با هم بخواند اما نباید نماز را از وقتش به تأخیر بیاندازد و برای این منظور باید با پزشک مسئول، هماهنگ کند.

در مورد روزه: من دچار تردید هستم؛ گاهی به نظرم می‌رسد که این مانند حجامت نیست زیرا با حجامت، خون از بدن خارج می‌شود و به بدن بر نمی‌گردد که این همان طور که در حدیث آمده است، روزه را باطل می‌کند اما دیالیز، خون را از بدن خارج می‌کند، تصفیه می‌کند سپس به بدن ‌باز می‌گرداند؛ اما بیم دارم که در این دیالیز و شستشو، مواد مغذّی و تقویتی وجود داشته باشد که جای خوردن و نوشیدن را بگیرد؛ اگر چنین باشد، روزه را می‌شکند و اگر فرد برای همیشه به همین وضعیت مبتلا باشد، از کسانی خواهد بود که امیدی به درمان بیماری‌ آنان نیست لذا به ازای هر روز، یک مسكين را غذا می‌دهد؛ اما اگر گاهی چنین باشد، هنگام دیالیز، روزه نمی‌گیرد و قضایش را بعدا به جا می‌آورد. اگر موادی که هنگام دیالیز با خون، مخلوط می‌شود تقویتی نباشد و فقط خون را تصفیه کند، روزه را نمی‌شکند که در این صورت، می‌تواند دیالیز را حتی در حالت روزه نیز انجام دهد. برای شناخت چگونگی و ماهیت دیالیز باید به پزشک مراجعه شود.

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: أنا مريض بالفشل الكلوي، فهل خروج الدم أثناء غسيل الكلى ينقض الوضوء؟ وكيف يصوم ويصلي أثناء الغسيل الكلوي، فبالنسبة لكبار السِّنِّ قد يتوافق غسيل الدم أثناء قيام الصلاة؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: بالنسبة للوضوء فإنه لا يُنقض بذلك؛ وذلك لأن القول الراجح من أقوال العلماء أن الخارج من البدن لا ينقض الوضوء إلا ما خرج من السبيلين، فما خرج من السبيلين فهو ناقض للوضوء، سواء كان بولا، أم غائطًا، أم رطوبة، أم ريحا.

وأما ما خرج من غير السبيلين؛ كالرعاف يخرج من الأنف، والدم يخرج من الجرح، وما أشبه ذلك، فإنه لا ينقض الوضوء لا قليله ولا كثيره، وعلى هذا فغسيل الكلى لا يَنْقُضُ الوضوء.

أما بالنسبة للصلاة؛ فإنه يمكن أن يجمع الرجل المصاب بين الظهر والعصر، وبين المغرب والعشاء، ويُنسق مع الطبيب المباشر في الوقت، بحيث يكون الغسيل لا يستوعب أكثر من نصف النهار؛ لئلا تفوته الظهر والعصر في وقتيهما، فيقول له مثلا: أَخّر الغسيل عن الزوال بمقدار ما أُصلّي به الظهر والعصر، أو قَدَّمه أو قَدَّمَه حتى أتمكن من صلاتي الظهر والعصر قبل خروج وقت العصر، المهم أنه يجوز له الجمع دون تأخير الصلاة عن وقتها، وعلى هذا فلا بد من التنسيق مع الطبيب المباشر.

وأما بالنسبة للصيام: فأنا في حيرة من أمرك؛ فأحيانًا أقول: إن هذا ليس كالحجامة؛ لأن الحجامة يُسْتَخْرَج بها الدَّمُ، ولا يعود إلى البدن، وهذا مفسد للصوم كما جاء به الحديث والغسيل يُخرج الدم، ويُنظف ويعاد إلى البدن، لكن أخشى أن يكون في هذا الغسيل مواد مغذية تُغني عن الأكل والشرب، فإن كان الأمر كذلك فإنها تفطر، وحينئذ إذا كان الإنسان مبتلى بذلك أبد الدهر فإنه يكون ممَّن مَرِضَ مرضًا لا يُرجَى برؤه، فيُطْعِم عن كل يوم مسكينًا.

وأما إذا كان ذلك في وقت دون آخر فيفطر في وقت الغسيل، ويقضي بعد ذلك، وأما إذا كان هذا الخلط الذي يُخلط مع الدم عند الغسيل لا يُغذِّي البدن، لكن يُصفّي الدم وينقيه فهذا لا يُفطر الصائم، وحينئذ له أن يستعمل الغسيل، ولو كان في الصوم، ويُرجَع في هذا الأمر إلى الأطباء.

مطالب مرتبط:

(۳۸۳۰) حکم روزه نگرفتن در سفر در ماه رمضان

خودِ سفر، عذر و دلیلی برای جواز روزه نگرفتن است و تفاوتی ندارد که سخت باشد یا نباشد....

ادامه مطلب …

(۳۷۷۷) حکم کسی که ماه رمضان را روزه می‌گیرد اما نماز نمی‌خواند

روزه‌ی رمضان از کسی که نماز نمی‌خواند، پذیرفته نیست و مردود است؛ چون کسی که نماز نمی‌خواند، كافر و مرتد می‌باشد که از دین اسلام خارج شده است در حالی ‌که از جمله شروط صحت عبادت، مسلمان بودن است....

ادامه مطلب …

(۳۷۹۸) رؤیت هلال ماه رمضان در صحرا و اختلاف با شهرها

شخصی که در صحرا زندگی می‌کند، باید پیرو حکومت سرزمینش باشد به طوری که اگر مردم روزه گرفتند، او نیز روزه بگیرد.....

ادامه مطلب …

(۳۸۲۳) حکم قضای روزه‌های فوت‌شده برای فرد مسن و ناتوان

واجب است که هر اندازه می‌تواند، حتّی اگر در روزهای متفاوت از زمستان هم که باشد، قضای روزه‌هایش را بگیرد. اگر توانایی ندارد و این عدم توانایی دائمی است و امیدی به بهبودش نیست، به ازای هر روز یک مسكين را غذا می‌دهد....

ادامه مطلب …

(۳۷۸۱) چگونگی جبران ترک روزه

توبه موجب آمرزیده شدن گذشته‌ می‌شود و واجب نیست که قضای روزه یا نماز آن مدت را انجام دهد؛ بلکه باید زیاد به عبادت‌های نفل، استغفار و توبه به درگاه پروردگارش مشغول شود...

ادامه مطلب …

(۳۷۷۴) حکم جبران روزه‌ها و نمازهای فوت‌شده برای فرد مسن و ناتوان

توبه کردن کافی است زیرا هر کس عبادت زمان‌داری را بدون عذر شرعي ترک کند، قضا ندارد؛ چون انجام قضای آن عبادت، هیچ سودی نصیبش نمی‌کند....

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه