(۳۷۰۱) سوال: یکی از دوستانم مبلغ پنج هزار ریال از زکات مالش را به من تحویل داد تا به عنوان زکات در میان فقرا و مساکین توزیع کنم. من در آن زمان، نیاز شدیدی به این پول داشتم و قرضی داشتم که نتوانسته بودم آن را تسویه کنم لذا این مبلغ را برداشتم و بدون این که وی خبردار شود، بدهیام را تسویه کرده و به او گفتم که آن مبلغ را بین فقرا توزیع کرده‌ام. حکم این کار من چیست؟ آیا در این حالت، وی زکات خود را پرداخته است یا خیر؟
جواب:
این کار، اشتباه بسیار بزرگی است چون به دوستت که تو را وکیل کرده دروغ گفته و ادعا کرده‌ای که پول را به نیازمندان پرداخت کرده‌ای در حالی که بر تو واجب بوده است اگر خودت به آن پول نیاز داشته و مستحق زکات بوده‌ای، قبل از استفاده از آن پول از وی اجازه گرفته و به وی می‌گفتی: آیا اجازه می‌دهی بدهیام را با این مبلغ بپردازم؟ اگر اجازه می‌داد، ایرادی نداشت. اکنون که مرتکب چنین کاری شده‌ای باید نزد دوستت بروی، او را از کاری که کرده‌ای باخبر سازی و از او معذرت خواهی و درخواست بخشش کنی. اگر اجازه داد و استفاده از آن پول را برای ادای بدهی‌ات درست دانست، زکاتش صحیح است، مسئولیت از عهده‌ی وی ساقط می‌شود و تو نیز از گناه در امان می‌مانی اما اگر اجازه نداد، واجب است آن مبلغ را به او برگردانی تا خودش زکاتش را بپردازد زیرا زکات در جایی که باید، مصرف نشده است.
