(۱۹۷۸) نماز را سهوا با لباس نجس خواندم، باید چه بکنم؟

(۱۹۷۸) سوال: نماز عصر، مغرب و عشا را با لباسی که نجس است خوانده‌ام و بیاد نداشتم تا بعد از اتمام نماز عشا، پس باید در این حالت قضا کنم؟ چکار باید بکنم؟ مرا راهنمایی کنید شکر الله لکم.

جواب:

اگر در لباسی نجس نماز خواندی و فراموشی کردی که آن را تا قبل از نماز بشویی و بعد از اتمام نماز آن را بیاد آوردی پس نماز شما صحیح است و اعاده‌ی این نماز لازم نیست برای این که از روی فراموشی این ممنوع را مرتکب شده است و اللهÀ می‌فرماید: {رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذۡنَاۤ إِن نَّسِینَاۤ أَوۡ أَخۡطَأۡنَا} [سوره البقرة: ۲۸۶] (پروردگارا! اگر فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه نکن) پس الله گفت: انجام دادم [۱]و رسول اللهﷺ در روزی نماز می‌خواند که در نعلینش نجاستی بود، در اثنای نماز جبرئیل او را با خبر ساخت و رسول اللهﷺ آن را درآورد ولی نماز را از سر نگرفت پس این دلالت بر این دارد که اگر کسی در اثنای نماز از نجاست با خبر شد پس آن را از بین می‌برد اگر چه در نماز باشد و نمازش را ادامه می‌دهد اگر که بعد از بین بردن آن عورتش پوشیده باشد و همچنین اگر فراموش کرد و در اثنای نمازش بیاد آورد پس آن لباس نجس را در‌می‌آورد اگرکه عورتش پوشیده باشد.

اما اگر نمازش را تمام کرد سپس بعد از آن بیاد آورده است یا بعد از اتمام نماز پی به نجاست برده است نمازش صحیح است و نیاز به اعاده ندارد بر خلاف مردی که نماز می‌خواند و فراموش کرده است که وضو بگیرد مثل این که وضوی او باطل شده و فراموش کرده که وضو بگیرد سپس نماز می‌خواند و بعد از اتمام نمازش بیاد می‌آورد که وضو نگرفته است پس بر او را واجب است وضو بگیرد و نماز را اعاده کند و همچنین اگر جنب شده باشد و نداند مثل آن که محتلم شود در شب و صبح را بدون غسل از روی جهل نماز بخواند و در روز می‌بیند که بر روی لباسش منی وجود دارد پس بر او واجب است که غسل کند و نماز را اعاده کند و فرق است بین این و مسئله‌ی اولی یعنی نجاست چون که نجاست از باب ترک محظور است و اما وضو و غسل از باب فعل مأمور است و امر ایجابی باید انسان آن را انجام دهد و عبادت تمام نمی‌شود مگر با وجوب آن.

اما از بین بردن نجاست امر عدمی است نماز تمام نمی‌شود مگر با عدم آن پس اگر در حال نماز از روی فرمواشی یا عدم علم وجود داشت ضرری به نمازش نمی‌رساند زیرا که چیزی که حصول آن در نماز طلب می‌شود از او فوت نشده است.

[۱] تخریج آن گذشت.

تعداد بازدید: 3

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: لقد صليت العصر والمغرب والعشاء في ملابس بها بعض النجاسة، ولم أذكر ذلك إلا بعد فراغي من صلاة العشاء، فهل يلزمني القضاء في هذه الحالة، فما العمل؟ أفيدوني شكر الله لكم.

فأجاب – رحمه الله تعالى: إذا صليت في ثياب نجسة وقد نسيت أن تغسلها قبل أن تصلي، ولم تذكر إلا بعد فراغك من صلاتك فإن صلاتك صحيحة، وليس عليك إعادة لهذه الصلاة، وذلك لأنك ارتكبت هذا المحظور ناسيا، وقد قال الله تبارك وتعالى-: ﴿ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أخطأنا ﴾ [البقرة: ۲۸٦] فقال الله تعالى: قد فعلت. ورسول الله صلى الله عليه وسلم صلى ذات يوم في نعليه وكان فيهما أذى، لما كان في أثناء الصلاة أخبره جبريل بذلك، فخلعهما رسول الله وهو وهو يصلي ولم يستأنف الصلاة، فدل هذا على أن من علم بالنجاسة في أثناء الصلاة فإنه يزيلها ولو في أثناء الصلاة، ويستمر في صلاته إذا كان يمكنه أن يبقى مستور العورة بعد إزالتها، وكذلك من نَسِيَ وذكر في أثناء الصلاة فإنه يزيل هذا الثوب النجس إذا كان يبقى عليه ما يستر به عورته.

وأما إذا فرغ من صلاته ثم ذكر بعد أن فرغ، أو علم بعد أن فرغ من صلاته فإنه لا إعادة عليه، وصلاته صحيحة بخلاف الرجل الذي يصلي وهو ناس أنه لم يتوضأ، مثل أن يكون قد أحدث ونسي أن يتوضأ ثم صلى، وذكر بعد فراغه من الصلاة أنه لم يتوضأ، فإنه يجب عليه الوضوء وإعادة الصلاة، وكذلك لو كان عليه جنابة ولم يعلم بها، مثل أن يكون قد احتلم في الليل وصلى الصبح بدون غسل جهلا منه، ولما كان في النهار رأى في ثوبه منيا من نومه، فإنه يجب عليه أن يغتسل وأن يعيد ما صلى. والفرق بين هذا وبين المسألة الأولى – أعني: مسألة النجاسة-: أن النجاسة من باب ترك المحظور، وأما الوضوء والغسل فهو من باب فعل المأمور، أمر إيجابي لا بد أن يقوم به الإنسان، ولا تتم العبادة إلا بوجوبه.

أما إزالة النجاسة فهي أمر عدمي لا تتم الصلاة إلا بعدمه، فإذا وجد في حال الصلاة نسيانا أو جهلا فإنه لا يضر، لأنه لم يفوت شيئًا يطلب حصوله في صلاته.