۴۹۲ – از شیخ رحمه الله سوال شد: حکم اینکه انسان با عصبانیت بگوید: «اگر چنین کرده بودم، چنان می‌شد»، یا بگوید: «لعنت الله بر مریضی که مرا زمین گیر کرده»، چیست؟
جواب دادند: اگر با پشیمانی و عصبانیت از قَدَر بگوید: «اگر چنین کرده بودم، چنان می‌شد»، حرام است، و جایز نیست انسان آن را بر زبان آورد. به دلیل فرموده‌ی رسول الله علیه الصلاة و السلام: «بر آنچه برایت سودمند است، حریص باشد، و از الله استعانت بجوی و از خود عجز نشان نده. اگر چیزی شد، نگو اگر چنین می‌کردم، چنان می‌شد. زیرا گفتنِ «اگر»، در شیطان را باز می‌کند. اما بگو: الله مقدّر فرمود، و هر چه اراده کند، انجام می‌دهد». این چیزی است بر انسان واجب است. واجب است چیزی که به آن دستور داده شده را انجام دهد، و تسلیم قضا و قدر باشد. زیرا هر چه الله خواست، می‌شود، و هر چه نخواهد، نمی‌شود.
اما کار کسی که مریضی و دیگر مصیبت‌هایی را که به او می‌رسد و همه از افعال الله هستند، لعنت می‌کند، از بزرگ‌ترین قباحت‌ها است. زیرا لعنت کردن مرض که یکی از افعال الله است، به مثابه دشنام دادن به الله است. بر کسی که چنین چیزی می‌گوید، واجب است توبه کرده و به دینش باز گردد، و بداند که مرض، به وسیله‌ی قضا و قدر الهی است، و هر مصیبتی که به او می‌رسد، به خاطر کارهای خودش است، و الله به او ظلم نمی‌کند، بلکه اوست که به خود ظلم می‌کند.
