۴۷۵ – از شیخ رحمه الله سوال شد: آیا اطلاق لفظ «شهید» برای شخصی، به عینه، جایز است؟ مثلا گفته شود: فلانی شهید است؟

جواب دادند: جایز نیست که برای شخصی به عینه شهادت دهیم که شهید است. حتی اگر مظلومانه کشته شده باشد، و یا حتی در حال دفاع از حق کشته شده باشد. جایز نیست بگوییم فلانی شهید است. این بر خلاف آن چیزی است که مردم امروزه بر آن هستند. امروزه شهادت را آن قدر بی ارزش کرده‌اند که به هر کسی که کشته شود، شهید می‌گویند. حتی اگر به خاطر تعصب جاهلیت کشته شده باشد. این کار حرام است. زیرا وقتی به مقتول می‌گویی شهید؛ این به عنوان شهادت و گواهی به حساب می‌آید که روز قیامت از آن مورد بازخواست قرار خواهی گرفت. به تو گفته خواهد شد: آیا تو اطلاع داری که او شهید است؟ به همین خاطر، وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «هیچ کسی نیست که در راه الله زخمی شود، و الله بهتر می‌داند که چه کسی در راه او زخمی شده، روز قیامت در حالی آورده می‌شود که از زخمش خون می‌چکد؛ رنگ، رنگ خون است، اما بویش، بوی مسک است»؛ زیرا بعضی مردم ظاهرا دارد برای این می‌جنگد که کلمه‌ی الله، بالاتر از هر چیزی باشد. اما الله بهتر می‌داند که در قلبش چه می‌گذرد، و می‌داند که در قلبش، خلاف آنچه در ظاهر انجام می‌دهد، است. به همین خاطر بخاری در صحیح خود بابی دارد به نام «باب: لا یقل فلان شهید»، یعنی: «گفته نمی‌شود فلانی شهید است». زیرا مدار شهادت، بر قلب می‌چرخد، و جز الله، کسی از قلب‌ها خبر ندارد. مساله‌ی نیت، مساله‌ی عظیمی است. چه بسا که دو نفر یک عمل را انجام می‌دهند. اما فرق بین آنها، آسمان تا زمین است؛ این به خاطر نیت است. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «همانا اعمال به نیت‌ها بستگی دارد، و بر هر شخصی، آن چیزی است که نیت کرده. پس کسی که هجرتش به سوی الله و رسولش باشد، هجرتش به سوی الله و رسول است، و کسی که هجرتش به سوی دنیا باشد یا به خاطر زنی باشد که با او ازدواج کند، هجرتش به سوی همان چیزی است که به خاطرش هجرت کرده». والله اعلم.