۱۸۴ – از شیخ رحمه الله سوال شد: وقتی انسان از عذاب جهنم به الله پناه می‌برد، آیا منظور این است که از گناهانی که منجر به جهنمی شدن می‌شوند، پناه می‌برد یا از خود جهنم به الله پناه می‌برد؟
جواب دادند: هر دو را شامل می‌شود. شخص از عذاب جهنم به الله پناه می‌برد؛ یعنی از انجام گناهانی که منجر به عذاب جهنم می‌شوند. و از عذاب جهنم به الله پناه می‌برد؛ یعنی وقتی اسباب عقوبت در جهنم را مرتکب شد، از عقوبت در جهنم به الله پناه می‌برد. زیرا انسان بین دو امر است: یا عصمت از گناهان که این، پناه بردن از انجام سبب است، و یا گذشتن از گناهان، که این، پناه بردن از عذاب است. اینکه گفتیم: «عصمت از گناهان»، معنایش عصمت مطلق نیست. زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «هر بنی آدمی خطاکار است، و بهترین خطاکاران، توبه کنندگانند»، و فرمود: «اگر گناه نکنید، الله شما را می‌برد و به جای شما گروهی را می‌آورد که گناه کرده و سپس از الله طلب آمرزش می‌کنند، و الله نیز آنان را می‌آمرزد».
