دوشنبه 22 جمادی‌الثانی 1446
۳ دی ۱۴۰۳
23 دسامبر 2024

(۴۸۴) توضیح درباره بدعتی در مورد عده‌ی زنان

(۴۸۴) سوال: شکی نیست چنان که در قرآن کریم آمده است عده‌ی زنی که شوهرش وفات نموده، چهار ماه و ده روز است. هنگام پایان مدت عده، نزد ما آداب و رسومی وجود دارد که زن به همراه بخور و عطر به همراه برخی دیگر از زنان به یکی از مساجد می‌رود. در مسجد دو رکعت نماز می‌خواند سپس خارج می‌شود و در مسیر بازگشت، چند سنگ در چند راه می‌اندازد و گفته می‌شود: سنگ به هر کس بخورد، می‌میرد و… . لطفاً در این مورد توضیح دهید.

جواب:

این کار بی‌تردید بدعت و شبیه رفتار زنان عهد جاهلیت است که زن پس از  گذشت یک سال از مرگ همسرش، مدفوع حیوانی را پرت می‌کرد که البته جایز نیست زن چنین کاری را انجام دهد. پایان عده‌ی زن (چهار ماه و ده روز یا زایمان برای زن باردار) فقط به این معنا است که حکم احداد، پایان یافته است و نیاز نیست از خانه خارج ‌شود، غذایی که به همراه دارد را به نخستین شخصی که می‌بیند، صدقه دهد یا…  که این گونه کارها مشروع نیست.

پایان یافتن عده‌ بدین معنا است که کارهایی که در زمان عده برایش ممنوع بوده، الان جایز است؛ برای وی جایز است هر لباسی که بخواهد را بپوشد، از عطر و زیورآلات استفاده کند. کارهایی که در زمان عده برایش ممنوع بوده، الان جایز است؛ به این معنا نیست که باید انجام دهد، بلکه برایش مباح و جایز است انجام دهد.

***


این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل من العيون من الأحساء: مما لا شك فيه أن عدة من توفي عنها زوجها أربعة أشهر وعشرة أيام، كما جاء في القرآن الكريم وعند انتهاء العدة عندنا عادة، وهي في الليلة الحادية عشرة بعد انقضاء الأربعة الأشهر والعشرة الأيام تخرج هذه المرأة ومعها بعض النساء إلى أحد المساجد، ومعها مجمرة مدخنة – أي بخور طيب وبعد أن تؤدي ركعتين في المسجد تخرج، وعندها عدة أحجار ترميها – أي ترمي هذه الأحجار – في عدة طرق، ويقولون: إن الذي تصيبه هذه الحجارة يموت إلى آخره، هذا ما يحدث فنرجو التوضيح.

فأجاب رحمه الله تعالى: هذا لا شك أنه من البدع، وهو شبيه بما يصنعه النساء في الجاهلية؛ فإن المرأة كانت ترمي بالبعرة على رأس الحول، ولا يجوز للمرأة أن تفعل مثل هذا الفعل. وإذا انتهت عدة الوفاة سواء كان بالأشهر الأربعة وعشرة أيام، أم كانت بوضع الحمل إن كانت حاملا فإن معنى ذلك أن حكم الإحداد انتهى فقط وليست مأمورة أن تخرج، أو تفعل مثل ما ذكر هذا السائل، أو أن تتصدق بطعام تحمله معها إذا خرجت أول مرة، تعطيه أول من تصادفه كل هذه من الأمور ليست من الشرع.

وإنما معنى ذلك: إذا انتهت العدة جاز لها ما كانت ممنوعة منه قبل انتهاء العدة؛ فيجوز لها أن تخلع ثيابها، وتلبس الثياب التي تشاؤها، وأن تتطيب، و تلبس الحلي وتفعل ما كانت ممنوعة منه في حال الإحداد. وقولنا: تفعل. ليس معناه مطلوب منها أن تفعل ذلك، ولكن نبيح لها أن تفعل ذلك.

مطالب مرتبط:

(۴۵۳) حکم مدح پیامبر ﷺ در قالب شعر و قصیده و تخصیص این کار به شب جمعه و دوشنبه

مدح پیامبر ﷺ با صفات ستودنی، اخلاق کامل و مراتب والا که در ایشان بوده است، مشروع و درست است. اما مدیحه‌سرایی که با غلو همراه باشد، پیامبر ﷺ از آن نهی نموده و به هیچ وجه، جایز نیست.

ادامه مطلب …

(۴۶۳) حکم جشن تولد و جشن مولود برای تولد رسول الله ﷺ

تردیدی نیست که محبت و بزرگداشت پیامبر ﷺ فقط با پیروی از سنت و روش او است که محکم‌ترین دلیل برای ابراز محبت و بزرگداشت شخص به نسبت ایشان، همین پیروی است اما پیش‌دستی بر او و نوآوری چیزهایی که خود وی تشریع نکرده است، دلیلی برای کمال محبت به رسول الله ﷺ و بزرگداشت وی شمرده نیست.

ادامه مطلب …

(۴۴۸) حكم غلوّ و زیاده‌روی در محبت به رسول الله ﷺ

غلوّ در محبت به رسول الله ﷺ بدین معنا که انسان از مرزها تجاوز کند و پا فراتر بگذارد و بگوید: این از محبت به رسول الله ﷺ است! این کار، حرام است...

ادامه مطلب …

(۴۷۴) حکم شادی و سرور در بیست و هفتم ماه رجب، نیمه‌ی شعبان و روز عاشورا

ابراز شادی در ایام عید فطر یا عید قربان که در حدود شرع باشد، ایرادی ندارد؛ اما شادی و سرور در بیست و هفتم ماه رجب، نیمه‌ی شعبان و روز عاشورا، پایه و اساس شرعی ندارد، از آن نهی می‌شود.

ادامه مطلب …

(۴۷۲) حکم برگزاری جشن سالگرد ازدواجشان

به نظر من این جشن، جایز نیست زیرا آن ‌را به عنوان روز عید در نظر گرفته‌اند؛ بدین صورت که هر گاه آن روز فرا رسد شادی می‌کنند، به هم‌دیگر هدیه می‌دهند.

ادامه مطلب …

(۴۴۹) حکم ذكر و یاد رسول الله ﷺ به صورت دسته‌جمعی در روزهای معین

اگر انسان به سنت اکتفا کند وی را از چیزهای دیگر بی‌نیاز می‌کند و خیر و خوبی بسیاری را برایش به ارمغان می‌آورد....

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه