دوشنبه 22 جمادی‌الثانی 1446
۳ دی ۱۴۰۳
23 دسامبر 2024

(۲۳۴) آیا اگر فرزندان شخص در روز قیامت از سعادت‌مندان باشند آنان را می‌شناسد؟

(۲۳۴) سوال: آیا اگر فرزندان شخص در روز قیامت از سعادت‌مندان باشند آنان را می‌شناسد؟

جواب:

پدر و فرزندان سعادت‌مند باشند الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ درباره‌ی آنان می‌فرماید: ﴿وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ﴾ [طور: ۲۱]: «کسانی ‌که ایمان آوردند و فرزندانشان در ایمان از آنان پیروی کردند، فرزندانشان را به آن‌ها ملحق می‌کنیم و از عمل آن‌ها چیزی نمی‌کاهیم و هرکس در گرو دستاوردِ خویش است» یعنی اگر انسان خاندان و فرزندانی داشته باشد که از اهل بهشت باشند همراه پدران خود خواهند بود حتی اگر منزلت آنان پایین‌تر از پدران باشد لذا فرمود: ﴿وَمَا أَلَتْنَاهُم﴾: «از آن‌ها -با این ملحق شدن- چیزی نمی‌کاهیم» یعنی از پدران نمی‌کاهیم (و کم نمی‌کنیم) ﴿مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ ﴾: «چیزی از عملشان را» بلکه پاداش پدران همچنان زیاد است و فرزندان به جایگاه پدران خود بالا می‌روند؛ البته تا زمانی که فرزندان از فرزند بودن خارج نشوند به صورتی که با همسران و فرزندان خود باشند که در این صورت، اینان دارای فضیلت خاص هستند و به پدرانشان ملحق نمی‌شوند زیرا اگر هر کسی با همسر و فرزندانش به پدر خود ملحق ‌شود، اهل بهشت همگی در یک رتبه و مقام خواهند بود؛ زیرا هریک از فرزندانش، فرزند بالاتر از خودشان هستند، منظور از فرزندان، کسانی است که همراه او بودند و خود و همسران و فرزندانشان جدا و مستقل نشده‌اند. اینان به مقام پدران خویش می‌رسند و چیزی از پاداش پدران کم نمی‌شود.

***

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل الرجل يتعرف على أولاده في يوم القيامة إذا كانوا سعداء؟

فأجاب -رحمه الله تعالى -: إذا كان الأولاد سعداء والأب من السعداء فإن الله تبارك وتعالى – يقول في كتابه: ﴿ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا وَاتَّبَعَتُهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَنِ الْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّنَهُمْ وَمَا أَلَيْتَهُم مِنْ عَمَلِهِم مِّن شَى وَكُلُّ أَمْرِي بِمَا كَسَبَ رَهِينُ ﴾ [الطور: ٢١] يعني: أن الإنسان إذا كان له ذُرِّيَّةٌ ، وكانوا من أهل الجنة، فإنهم يتبعون آباءهم وإن نزلت درجتهم عن الآباء، ولهذا قال: ﴿وَمَا أَلَنَتَهُم﴾ أي: ما نقصنا الآباء ﴿منْ عَمَلِهِم مِّن شَى﴾ و بل الآباء بقي ثوابهم موفرا، ورفعت الذرية إلى مكان آبائها، هذا ما لم يخرج الأبناء عن الذرية بحيث ينفردون بأزواجهم وأهليهم، فيكون هؤلاء لهم فضلهم الخاص ولا يلحقون بآبائهم، لأننا لو قلنا: كل واحد يلحق بأبيه ولو كان له أزواج أوكان منفردًا بنفسه، لكان أهل الجنة كلهم في مرتبة واحدة لأن كل واحد من ذريته من فوقه لكن المراد بالذرية الذين كانوا معه ولم ينفردوا بأنفسهم وأزواجهم وأولادهم، هؤلاء يرفعون إلى منزلة آبائهم ولا ينقص الآباء من عملهم من شيء.

مطالب مرتبط:

(۲۵۴) حکم آرزو کردن مرگ برای مسلمان

جایز نیست به خاطر سختی و ضرری که به او رسیده آرزوی مرگ کند بلکه واجب است صبر نماید، امید اجر و پاداش داشته باشد، با سختی مبارزه کند و به وسیله‌ی راهنمایی و نصیحت برادرانش از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ برای دفع چنین کارهای ممنوع و حرام، کمک بگیرد....

ادامه مطلب …

(۲۶۶) حکم این که انسان استفاده از اسباب و کار و تلاش را کنار بگذارد چیست؟

رها کردن کار و تلاش و استفاده از اسباب، نادانی است زیرا الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ همه چیز را با اسبابش مقدر می‌نماید لذا از حکمت او است که هر چیزی سببی دارد...

ادامه مطلب …

(۲۵۱) حکم ایمان به قدر چیست؟

ایمان به قدر واجب است و جایگاهش در دین چنین است که از ارکان شش‌‌گانه‌‌ی ایمان است...

ادامه مطلب …

(۲۶۱) آیا انسان به‌ خاطر اشتباهات و گناهانش بازخواست و مجازات می‌شود در حالی که برایش مقدر شده؟

بله، انسان به خاطر گناهانش مجازات می‌شود مگر این که گناهی غیر از شرک باشد که تحت مشيت و خواست الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ قرار دارد....

ادامه مطلب …

(۲۶۰) آیا انسان در اعمال خود اختیار دارد؟

وقتی انسان کاری انجام می‌دهد، به اراده و قدرت خود او است و ذاتی که اراده را در وجود انسان آفریده الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است و همان ذاتی است که توانایی و قدرت را در وی قرار داده است....

ادامه مطلب …

(۲۳۰) ورود مسلمان گناه‌کار به دوزخ و سبب خروجش

احادیث زیادی است که از پیامبر ﷺ روایت شده که مؤمنان گناه کار وارد دوزخ می‌شوند، در آن به اندازه‌ی گناهانشان عذاب می‌بینند و سپس از آن خارج می‌شوند....

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه