(۶۷۷۷) سوال: گاهی اوقات در برخی از امور شرعی به شک دچار می‌شوم، آیا در قرآن و سنت درمانی برای این مشکل وجود دارد؟ الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به شما اجر بدهد.
جواب:
من نمی‌دانم منظور او از شک چیست، آیا او در وجود آن شک دارد یا در اجرای آن؟ اگر اولی باشد، بر او واجب که سؤال کند، زیرا الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌فرماید: {فَسۡـَٔلُوۤا۟ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ} [سوره النحل: ۴۳]: (پس اگر نمی‌دانید از اهل علم (=اهل کتاب) بپرسید) و اگر دومی باشد، باید مبنا را بر یقین بگذارد و به شک توجه نکند و اگر شروع به وضو گرفتن کرد و در حال وضو گرفتن شک کند که آیا نیت کرده یا نه؟ به او می‌گوییم: ادامه بده و به شک توجه نکن و اگر شروع به نماز خواندن کرد و در نماز شک کند که آیا نیت کرده یا نه؟ به او می‌گوییم: ادامه بده و به شک توجه نکن و اگر نماز قضا بر او واجب باشد و شک کند که آیا آن را ادا کرده یا نه؟ به او می‌گوییم: نماز را بخوان و شک را کنار بگذار و نمونه‌های زیادی برای این موضوع وجود دارد.
بنابراین، مهم این است که به این سؤال کننده بگوییم: اگر شک او در مورد حکم شرعی است، باید از اهل علم بپرسد و اگر شک او در عمل خودش است، باید به یقینش عمل کند مگر در مواردی که غلبه ظن کافی است که در این صورت بر اساس غلبه ظن عمل کند.
