(۵۱۲۴) سوال: هرگاه مردی با زنی ازدواج کند و آن زن از مردی دیگر صاحب دختر است، اما این دختر با شوهر مادرش زندگی نکرده، بلکه از همدیگر دور بودند تا زمانی که مادرش فوت می کند و این دختر به سن ازدواج میرسد، آیا شوهر مادرش می تواند با او ازدواج کند، زیرا این دختر در یک خانه با او زندگی نکرده است؟
جواب:
این دختر زنش که از شوهر قبلی اش است اگر با مادرش نزدیکی کرده باشد، بر او حلال نمی باشد، فرقی نمی کند که در یک خانه با او زندگی کند و یا نه. این سخن جمهور اهل علم است، اینکه دختر همسر زمانی که با مادرش نزدیکی شود بر شوهر مادرش به صورت دائمی محرم می شود و فرقی نمی کند که با او زندگی کند یا نه، بر این اساس دختری که سوال کننده در مورد او صحبت می کرد جایز نیست بعد از وفات مادرش با او ازدواج کند، و سخن جمهور در اینجا صحیح است، زیرا اللهù می فرماید: { وَرَبَائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَكُونُوا دَخَلْتُم بِهِنَّ } [النساء:۲۳] ترجمه(دختران همسرانتان از مردان دیگر که تحت کفالت و رعایت شما پرورش یافته و با مادرانشان همبستر شدهاید، ولی اگر با مادرانشان همبستر نشده باشید، گناهی (در ازدواج با چنین دخترانی) بر شما نیست). الله عزوجل دو خصوصیت را ذکر می کند:خصوصیت اول ربیبه: بزرگ شدن تحت رعایت (شوهر مادر)،و وصف دوم برای مادر.
اما در مورد ربیبه می فرماید: { وَرَبَائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُم }[النساء:۲۳] ترجمه: (دختران همسرانتان از مردان دیگر که تحت کفالت و رعایت شما پرورش یافته و با مادرانشان همبستر شدهاید).
در مورد مادر می فرماید:{ مِّن نِّسَائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُم بِهِنَّ } [النساء:۲۳] ترجمه: (و با مادرانشان همبستر شدهاید) . سپس الله ù در مورد حکمی که شرط دوم را مختل می کند یاد می کند و در مورد آنچه شرط اول را مختل می کند سکوت می کند پس می فرماید:{ فَإِن لَّمْ تَكُونُوا دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ }[النساء:۲۳] ترجمه: (ولی اگر با مادرانشان همبستر نشده باشید، گناهی (در ازدواج با چنین دخترانی) بر شما نیست،).
پس این قضیه بر این دلالت دارد که قید اول در مورد ربائب معتبر نیست، اگر معتبر بود الله حکم آنچه که در رابطه با این قید در بردارد ذکر میکرد، همانگونه که در مورد آنچه که قید دوم در بردارد ذکر کرده است وسخن اللهù: { اللَّاتِي فِي حُجُورِكُم }این قید غالب است و قید غالب در مفهومش حکمی در برندارد.