(۵۰۲۳) حکم ازدواج با مرد تارک‌الصلاة در صورتی که امید به اصلاح او وجود داشته باشد

(۵۰۲۳) سوال: دریکی از برنامه های تلویزیونی شما شنیدم که فرمودید: جایز نیست زن نمازخوان با مردی که نماز نمیخواند ازدواج کند، در خانواده ما اینگونه رسم است فقط با پسر عموها ازدواج می کنیم، اما خصوصیات مردی که در عباداتش مستقیم باشد و به نحو احسن انجام دهد نمییابی، بلکه آنان را میبینی – پناه بر خدا- اهل نوشیدن خمر هستند، در حالیکه بیشتر دختران اهل نماز و عباداتشون هستند، آیا ازدواج با پسر عمو را رد میکنی و دختران در وضعیتی که هستند باقی بمانند، یا اینکه به این ازدواج رضایت میدهی، با این امید که در آینده او را تغییر دهد؟

جواب:

جایز نیست که زن مسلمان با مردی ازدواج کند که نماز نمیخواند، زیرا مردی که نماز نمیخواند از دایرهی اسلام خارج میشود، در چند برنامه دلایل کافر بودن را از قرآن وسنت و اقوال صحابه و قول راجح را ذکر کردیم، ونیاز نمیبینم دوباره تکرار کنیم، و شنونده میتواند به درس های گذشته رجوع کند.

پس اگر فردی که نماز نمیخواند، کافر است و از دایرهی اسلام خارج میشود، بر زن مسلمان جایزنیست که با چنین فردی ازدواج کند، {فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ}]الممتحنة:۱۰[ترجمه: (هرگاه ایشان را مؤمن یافتید، آنان را به سوی کافران برنگردانید. این زنان برای آن مردان، و آن مردان برای این زنان حلال نیستند).

و این رسمی که سوال کننده به آن اشاره کرد، مبنی بر اینکه فقط با قبیلهی خودشان ازدوج می کنند، رسم نادرستی است، بلکه مخالف با نصوص شرعی است، زیرا رسول الله میفرمایند: «إذا أتاكُم من تَرضونَ خُلقهُ ودينهُ فزوّجوهُ ، إلا تفعلوا تكنْ فتنةٌ في الأرضِ وفسادٌ عريضٌ»[۱]. ترجمه : « هرگاه فردی به خواستگاری-دخترتان- آمد که از دین و اخلاقش راضی بودید، پس آن را به ازدواج در آورید، در غیر اینصورت سبب فساد و فتنه در روی زمین خواهید شد.»

پس زمانی که خواستگار فرد درست در اخلاق ودینش باشد، اگر خواستگاری کرد، جواب رد داده نمیشود، بر اساس حدیثی که به آن اشاره شد. اما اگر فردی به خواستگاری آمد که از دین واخلاقش راضی نبودید، به طوریکه در ادا کردن نمازهایش کوتاهی میکند، ویا اینکه مشروبات الکلی مصرف می نوشد و یا از این قبیل گناهان بزرک، در اینجا حق دارد که جواب رد دهد وبه این ازدواج تن ندهد.

درنتیجه احتمال دارد که مرد دو حالت داشته باشد:

۱-فردی که نماز نمیخواند، پس کافر است و ازدواج زن مسلمان به هیچ وجه با او جایز نمیباشد.

۲-فردی که اهل فسق است، و مرتکب گناهان کبیره میشود، در این حالت هم حق دارد که جواب رد بدهد.

اما سخن سوال کننده بر اینکه با او ازدواج میکنم، شاید الله او را هدایت کرد. آینده در اختیار ما نیست، احتمال دارد هدایت بشود و احتمال دارد هدایت نشود، و چه بسا سبب گمراه شدن این زن صالح هم داشته باشد و ما نگرانی وضعیتی هستیم که الان درآن قرار داریم، و آینده هیچ کس جز اللهù از آن نمیداند، و چقدر از زن هایی بودند که چنین امیدی داشتند که بتوانند شوهرانشان را اصلاح کنند اما شکست خوردند و شوهرشان هدایت نشد ، بلکه باعث ناراحتی همسر صالحش شد.

[۱] – امام ابن ماجه آن را تخریج کرده است: و آلبانی آن را در سلسله صحیحه آورده است. شماره حدیث: (۱۹۶۷)

تعداد بازدید: 7

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: لقد سمعتُ من برنامجكم بأنه لا يجوز للمصلية الزواج من غير المصلي، وفي عائلتنا لا يجوز للفتاة أن تتزوج إلا من أبناء عمومتها، ولكن لا تجد صفات الرجل المستقيم المؤمن، الذي يقوم بكافة العبادات المطلوبة، بل تجد من يشرب الخمر -والعياذ بالله- مع العلم بأن الكثير من الفتيات عندنا يَقُمْنَ بكافة العبادات المطلوبة، فهل ترفض الزواج من ابن عمها، وتبقى على ما هي عليه، أم ترضخ لذلك، على أمل أن تُغيّره في المستقبل؟

فأجاب رحمه الله تعالى: لا يحل للمرأة المسلمة أن تتزوج برجل لا يصلي؛ لأن الرجل الذي لا يصلي كافرٌ كفرًا مُخْرِجا عن الملة. ولقد ذَكَرْنا في عدة حلقات دليل ذلك من الكتاب والسُّنة، وأقوال الصحابة، والنظر الصحيح، ولا حاجة لإعادة هذه الأدلة؛ لإمكان السامع أن : يعود إليها في حلقات سابقة.

وإذا كان تارك الصلاة كافرًا مرتدا خارجًا عن الإسلام فإنه لا يحل للمرأة المسلمة أن تتزوج به؛ لقول الله -تبارك وتعالى-: ﴿ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلَّ لَمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لهُنَّ ﴾ [الممتحنة: ١٠]. وهذه العادة -التي أشارت إليها السائلة في قبيلتها؛ أنهم لا يُزوِّجُون إِلَّا من كان منهم- عادة غير سليمة، بل هي مخالفة لما تقتضيه النصوص الشرعية؛ لأن النبي – صلى الله عليه وعلى آله وسلم – قال: «إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ دِينَهُ وَخُلْقَهُ فَأَنْكِحُوهُ، إِلَّا تَفْعَلُوا تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ عَرِيضٌ».

فمتى وُجِدَ الرجل الطيب المَرْضِيُّ في خُلقه ودينه فإنه إذا خَطَب لا يُرَدُّ؛ لهذا الحديث الذي ذكرناه. وأما إذا خطب المرأة من ليس كُفْنا لها في دينه؛ بحيث يكون متهاونا في الصلاة، أو شاربًا للخمر ، أو ما أشبه ذلك من المعاصي العظيمة، فإن لها الحق في أن تَردَّه، ولا تقبل النكاح به.

والحاصل أن الخاطب يكون أحد رجلين:

1 – رجل لا يُصلِّي، فهذا كافر، لا يجوز تزويج المسلمة به بأي حال من الأحوال.

٢ – ورجل فاسق، منهمك في المعاصي والكبائر، فهذا أيضا لها الحق في أن ترفض الزواج منه.

وأما قول السائلة: إنها تتزوج به لعل الله يهديه. فالمستقبل ليس إلينا، فإنه قد يهتدي، وقد لا يهتدي، وربما يكون سببًا في ضلال هذه المرأة الصالحة، ونحن مَعْنِيُّون بما بين أيدينا، وأما المستقبل فلا يعلمه إلا الله -عز وجل-. وكم من امرأة تمنَّتِ الأماني – مثل هذه الأمنية ولكنها باءت بالفشل، ولم يستقم الزوج، بل كان سببًا للنكد مع الزوجة الصالحة.