(۴۵۴۳) سوال: حکم شراکت در مجمع بخت آزمایی چیست؟ مثلا شخصی بلیطی بخرد و اگر بخت با او یار بود مبلغ زیادی را از این راه به دست بیاورد، و قصدش از این کار برپا داشتن پروژه های اسلامی و کمک به مجاهدین باشد.
جواب:
اینگونه که سوال کننده ذکر کردند که بلیطی خریده شود سپس بخت با او یاری کند و سود زیادی به دست آورد، این کار نمونه ی قمار است که الله تعالی در مورد آن میفرماید:
بنابراین این معامله ی قمار که بین برد و باخت است، و شخص شرکت کننده نمیداند که برنده است یا بازنده، چنین معامله ای حرام است و از جمله گناهان کبیره به شمار می آید، و زشتی این کار زمانی برایش نمایان می شود که ببیند الله تعالی در قرآن آن را با شراب و بت ها و تیره های قرعه همراه کرده است.
و هر آنچیزی که از آن توقع منفعت می رود، بی شک جانب مضرت هم در آن وارد می شود، الله تعالی می فرماید:
اگر در این آیه درنگ کنی متوجه میشوی کلمه منافع با صیغه ی جمع، و کلمه اثم با صیغه ی مفرد آمده است، الله تعالی نفرمودند: فيهما آثام كبيرة ومنافع للناس، بلکه فرموند: إثم كبير، که اشاره به این دارد که هر چقدر سود و منفعت متعدد و زیاد باشد، در نهایت در کنار این گناه بزرگ قرار میگیرد، گناهی که بر این سود سنگینی میکند و از آن بزرگ تر است، حال هر چقدر هم این سود و منفعت ها زیاد باشد.
بنابراین جایز نمی باشد که انسان با اینگونه مجمع ها شراکت کند، هر چند قصد او از این کار خیر باشد و بخواهد سود حاصل از آن را در راستای منافع عامه مانند: ساخت مسجد، اصلاح جاده ها، کمک به مجاهدین و غیره باشد، و بداند اگر این پول ها را که از راه حرام به دست آورده است به قصد تقرب و نزدیکی به الله در راستای این چیزها خرج کند، الله این کار را از او قبول نمیکند و گناهش دامن او را میگرد و از پاداش این کار محروم می شود، زیرا الله تعالی پاک است و پاکی را دوست دارد.
و صرف این پول ها در راستای این منافع، مانند درست کردن مساجد جهت خلاص شدن از آن ها کاری جاهلانه و بیهوده است، چگونه انسان مرتکب خطا می شود و سپس میخواهد از آن رهایی یابد؟ در حالی که عقل که شرع هم آن را تایید میکند، میگوید اساس کار که این خطا و اشتباه است را رها کن، نه اینکه خود را به آن آلوده کنی سپس بخواهی از آن رهایی یابی.
از این رو جایز نمی باشد که انسان این مال حرام را جهت برپا کردن چیزهایی که با آن خود را به الله نزدیک کند، به دست آورد، همانطور که جایز نمی باشد آن را با نیت صرف آن در راستای منافع عامه کسب کند، بلکه بر انسان مومن واجب است از چیزهای حرام دوری کند و خود را درگیر آن نکند.