دوشنبه 21 ربیع‌الثانی 1447
۲۱ مهر ۱۴۰۴
13 اکتبر 2025

(۴۵۳۰) حکم احتکار

(۴۵۳۰) سوال: نزد ما حکومت کالاهای غذایی را با قیمت‌های پایین به تجار می‌دهد تا با سود معقولی به مردم بفروشند، حال بعضی از تجار قسمتی از کالاها را پنهان می‌کنند تا در بازار سیاه بفروشند و به مردم میگویند کالا تمام شده است. حال این سود زیاد از حد حلال است یا حرام؟ البته یکی از تجار از عالمی در این باره فتوا گرفت و آن عالم هم این کار را تایید کرد.

جواب:

انسان اگر از عالمی که به او اطمینان دارد و باور دارد که گفته‌اش حق است فتوایی گرفت، جایز نیست که از عالمی دیگر بپرسد، اما اگر دیگری سوال کرد و او سوال و جواب را شنید ایرادی ندارد، و امیدوارم که سوال کننده از این قبیل باشد.

اما ما با این عالم که به حلال بودن مساله فتوا داد متفق نیستیم، زیرا که حکومت برای مراعات حال مردم قیمت را پایین آورده است، پس این معنا را می‌دهد که اگر تخفیف حکومت نبود قیمت این کالاها بیشتر بود، بنابراین بر او واجب است که به اندازه‌ای که حکومت تعیین کرده است سود کند نه بیشتر، زیرا زبان حال حکومت از پایین آوردن قیمت کالا این است که میگوید: این کالا را با فلان قیمت به تو فروختم تا با این قیمت بفروشی، و اگر به قیمتی بیشتر از آن بفروشی شرطی که بین تو و بین حکومت است را نقض کرده‌ای، والله تعالی می‌فرماید: (يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَوۡفُواْ بِٱلۡعُقُودِۚ)، مائده: ۱، ترجمه: ‌ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! به پیمان‌ها (و قرار دادهای خود) وفا کنید. و میفرماید: (وَأَوۡفُواْ بِٱلۡعَهۡدِۖ إِنَّ ٱلۡعَهۡدَ كَانَ مَسۡـُٔولٗا)، اسراء: ۳۴، ترجمه: و به عهد (خویش) وفا کنید، بی‌گمان از عهد سؤال می‌شود.

سپس این کار – با وجود مخالفتی که با این آیات دارد – در حقیقت طمعی است که با کمال ایمان منافات دارد، زیرا پیامبر صلی الله علیه وسلم میفرماید: (مؤمن برای مؤمن، به منزله‌ی یک ساختمان است که هر قسمت آن، موجب تقویت قسمت دیگر آن می‌شود). رسول الله صلی الله علیه وسلم انگشتان یک دستش را در دست دیگرش، تشبیک کرد (تو در تو نمود) و فرمود: (هیچ یک از شما ایمان نمی‌آورد تا زمانیکه برای برادرش دوست نداشته باشد آنچه را برای خودش دوست دارد).

و این جسارت و طمع است، زیرا حکومت منفعت مردم را میخواهد و او میخواهد به مردم ضرر برساند، و این نوعی خود خواهی مذموم است که خلاف کمال ایمان می‌باشد.

لذا میگوییم که شخصی – که کالای ارزان از دولت میگیرد – اجازه ندارد که بیشتر از آنچه دولت مشخص کرده است سود کند، زیرا این یک بیع مشروط است، و این کار با کمال ایمانی که مقتضای آن این حدیث پیامبر است: (هیچ یک از شما ایمان نمی‌آورد تا زمانیکه برای برادرش دوست نداشته باشد آنچه را برای خودش دوست دارد)، منافات دارد.

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: الحكومة تُعطي سلع التموين إلى التجار بأسعار مُخفَّضَةٍ ليبيعوها للشَّعب بعد إضافة الربح المعقول، فإذا كان هذا التاجرُ أَخْفَى بعض هذه السلع لبيعها بالسُّوقِ الأَسْوَدِ، وقال للشَّعب: نَفَذَتْ. فهل هذا الربح الأكثرُ مِن المسموح له حَلَالٌ، أم حرام، علما بأن أحد التجار استفتى عالما فأَفْتَى له بِصَحةِ ذلك؟ فنرجو الإفادة وفقكم الله.

فأجاب رحمه الله تعالى: الرجل إذا استفتى عالما يَثقُ بِقَوْلِهِ، ويعتقد أن ما قاله هو الحق، فإنه لا يجوز له أن يسأل عالما آخر، وإذا كان السؤال من غيره، وسمع أنه سُئِلَ فأجاب، فلا بأس أن يسأل كما أسلفنا، وأرجو أن يكون السائل من هذا القَبِيل، أي إنه سمع أن عالما سُئِلَ فأجاب، ونحن لا نوافق هذا العالم الذي أجاب بالصحة والحِلَّ ذلك لأن الحكومة قد خَفَّضَتِ السِّعْرَ مراعاة للمواطنين، فما دامت قد خَفَّضَتِ السِّعْرَ، فمعنى ذلك أن هذه السلعة تساوي أكثر ، لولا تخفيض الحكومة، وإذا كان كذلك، فإن الواجب عليه أن يكون نَصِيبُهُ مِن الربح بالمقدار الذي قرَّرَته الحكومة، لأن الحكومة حينما خفضت قيمة السلعة، كأنها تقول: بِعْتُكَ هذه السلعة بكذا، على أن تبيعها بكذا، فإذا بعتها بأكثر فقد نَقَضْتَ الشرط الذي بينك وبين الحكومة. وقد قال الله -تعالى-: ﴿ يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُود ﴾ [المائدة: 1]، وقال – تعالى -: ﴿ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ العَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا ﴾ [الإسراء: ٣٤ )، ثم إن هذا مع مخالفته لهذه الآيات – هو في الحقيقة طَمَعُ يُنَافِي كَمَالَ الإيمان، لأن النبي صلى الله عليه وسلم يقول: «الْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ، يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا». وشبك بين أصابعه، ويقول صلى الله عليه وسلم: «لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ، حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ». وهذا جَشَعٌ وطَمَعٌ، فالحكومة تريد نفع الناس، وهو يريد الإضرار بهم، وهذه أنانية مَذْمُومَةٌ، مخالفة لكمال الإيمان.

فنرى أنه لا يجوز للمرء -الذي أخذ مِن السَّلَعِ الْمَدْعُومَةِ مِن قِبَل الدولة- أن يزيد في الربح عما قررته الدولة، لأن هذا بيع بشرط، ولأن هذا ينا في كمال الإيمان الذي يكون مقتضيا لأن يُحِبَّ الإنسان لأخيه ما يُحِبُّ لنفسه.

مطالب مرتبط:

(۴۵۲۴) در تجارت با کالا، از نظر شرعی چه مقدار سود جایز است؟

شرع در خرید و فروش برای سود مقدار مشخصی را تعیین نکرده است...

ادامه مطلب …

(۴۵۲۶) حکم فروشنده‌ای که کالای خود را فقط برای خلاص شدن از آن می‌فروشد چیست؟

این کار از لحاظ شرعی هیچ ایرادی ندارد، و فروشنده میتواند کالایش را با همان قیمت و یا کمتر و یا بیشتر در صورت رضایت مشتری بفروشد...

ادامه مطلب …

(۴۵۲۳) آیا حد شرعی که میزان سودهای تجاری را مشخص کند وجود دارد؟

شرع میزان سودی که فروشنده به دست می‌آورد را مشخص نکرده است، نه در قرآن و نه در سنت و نه در اجماع چیزی وارد نشده است...

ادامه مطلب …

(۴۵۲۱) آیا سود مقدار مشخصی در خرید و فروش دارد؟

سود حد معینی در خرید و فروش ندارد...

ادامه مطلب …

(۴۵۲۷) حکم فروش کالای مستعمل به قیمتی بسیار بالاتر از قیمت خرید اولیه پس از گذشت چند سال

اگر این زیادت به علت افزایش قیمت در بازار بوده است ایرادی ندارد...

ادامه مطلب …

(۴۵۲۵) آیا جایز است تاجری کالای یکسان را به قیمت‌های متفاوت به افراد مختلف بفروشد؟

اگر این اختلاف قیمت به دلیل اختلاف قیمتی است که در بازار به وجود آمده است و قیمت این کالاها یک روز بالا میرود و روز دیگری پایین می‌آید، در این حالت ایرادی ندارد که با قیمت بازار بفروشد و ممنوع نمی‌باشد....

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه