(۲۴۴۴) سوال: در نماز صبح و در رکعت دوم امام سورهی سجده را خواند و هنگامی که به موضع سجود رسید ما بر این اساس که امام نیز با ما سجده در حال سجده است سجده کردیم ولی برایمان آشکار شد که امام سجده نکرده و به رکوع رفته است پس به رکوع رفتیم و بعد از سلام بلند شدیم و یک رکعت با فاتحه و سورهی ای دیگر خواندیم، آیا این کار ما صحیح بوده است؟ و چه چیزی بر امام برای ترک کردن سجدهاش واجب میباشد؟
جواب:
اول میگوییم: شایسته نیست که امام از آیهی سجده بگذرد و سجده نکند چون برای نمازگزاران تشویش ایجاد میشود همانطور که در این سوال نیز حاصل شده است بلکه هنگامی که از آیهی سجده گذشت سجده کند همانطور که بین مردم معمول است و میشناسند تا این که در نمازشان تشویش ایجاد نشود.
اما به نسبت کسانی که گمان کردند امام نیز همراه آنها در سجده است سجده کردند سپس دانستند که امام در رکوع است در این حالت از سجده بلند میشوند و به رکوع میروند و از امامشان تبعیت میکنند و نمازشان صحیح میباشد.
اما کاری که اینها کردند: با وجود این که رکوع کردهاند سپس بعد از تمام شدن نماز یک رکعت دیگر خواندهاند این اشتباه است زیرا هنگامی که ایشان بعد از رکوع امامشان رکوع کردهاند و از او تبعیت کرده نمازشان صحیح است و نیازی به اعاده نیست و همچنین آن رکعت صحیح است و نیازی به قضا نیست ولی بر این مبنا که اینها از روی جهل یک رکعت را زیاد کردهاند امیدوارم که اعاده بر آنها نباشد چون الله À میفرماید: {رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذۡنَاۤ إِن نَّسِینَاۤ أَوۡ أَخۡطَأۡنَا} : [سوره البقرة: ۲۸۶] (پروردگارا! اگر فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه نکن).