(۲۰۳۴) سوال: یک بار که به سرزمین دیگری سفر کرده ‌بودم و آنجا نمی‌دانستم که قبله و وقت نماز کی می‌باشد، ولی زمانی که وقت نماز در سرزمین خودم می‌رسید وضو می‌گرفتم و در آن جهتی که گمان می‌کردم قبله است نماز می‌خواندم  پس آیا چیزی بر گردن من هست؟

جواب:

پس بر کسی که در آبادی است و قبله را نمی‌شناسد باید بپرسد زیرا برای او ممکن است با سوال کردن، کسی او را به قبله هدایت کند پس اگر بدون سوال کردن با این وجود که امکان سوال کردن برای او وجود داشت، نماز خواند سپس برای او آشکار شد که رو به قبله نکرده بوده است پس واجب است که نماز را اعاده کند زیرا که رو کردن به قبله از شروط صحت نماز می‌باشد برای این که الله À می‌فرماید: {وَمِنۡ حَیۡثُ خَرَجۡتَ فَوَلِّ وَجۡهَكَ شَطۡرَ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِۚ وَحَیۡثُ مَا كُنتُمۡ فَوَلُّوا۟ وُجُوهَكُمۡ شَطۡرَهُۥ} [سوره البقرة: ۱۵۰] (و از هر جا که بیرون شدی پس روی خود را بسوی مسجد الحرام کن، و (ای مؤمنان) هر جا که بودید روی خود را به سوی آن کنید).

اما اگر در مکانی قرار دارد که امکان سوال کردن برایش وجود ندارد پس حرجی بر او نمی‌باشد و نمازش صحیح است حتی اگر بعد مشخص شود که رو به قبله نبوده است زیرا در توانش بیشتر از آنچه انجام داده است نبوده و الله À می‌فرماید: {لَا یُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ} [سوره البقرة: ۲۸۶] (الله À هیچ کس را جز به‌اندازه توانش تکلیف نمی‌کند).