(۲۰۳۳) حکم نمازی که بعد از تلاش برای یافتن قبله فهمیده است که رو به قبله نبوده است؟

(۲۰۳۳) سوال: حکم نمازی که بعد از تلاش برای یافتن قبله فهمیده است که رو به قبله نبوده است؟

جواب:

اگر انسانی که در موضع اجتهاد است تلاش خود را انجام دهد و توان خود را برای پیدا کردن قبله به کار گیرد ولی آن را نیابد نمازش صحیح است اگر چه رو به قبله نماز نخوانده باشد برای قول الله À که می‌فرماید: {لَا یُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ} [سوره البقرة: ۲۸۶] (الله À هیچ کس را جز به‌اندازه توانش تکلیف نمی‌کند) و {فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ مَا ٱسۡتَطَعۡتُمۡ} [سوره التغابن: ۱۶] (پس تا (جایی که) می‌توانید از الله بترسید).

اما اگر در موضع اجتهاد نباشد مثلا در آبادی قرار داشته باشد که این امکان را دارد که از اهالی آنجا بپرسد یا محارب‌های مساجد آنجا نگاه کند و یا از این قبیل راه‌ها. پس اگر خطا کرد باید نماز را اعاده کند زیرا که در مکانی که جای اجتهاد نیست، اجتهاد کرده‌ است چون کسی که در آبادی قرار دارد از اهالی آن می‌پرسد یا به محراب مساجد نگاه می‌کند.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

ما حكم الصلاة إذا تبين أنها تمت إلى غير القبلة بعد الاجتهاد؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: إذا اجتهد الإنسان في موضع الاجتهاد، وبذل وسعه لإصابة الصواب، ولم يحصل له ذلك، فإن صلاته صحيحة ولو كانت إلى غير القبلة، لقول الله تعالى: ﴿ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ﴾ [البقرة: ٢٨٦]، وقوله تعالى: ﴿ فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ ﴾ [التغابن: ١٦].

أما إذا كانت في غير موضع الاجتهاد كما لو كان في البلد ويمكنه أن يسأل أهل البلد، أو يستدل على القبلة بمحاريب المساجد وما أشبه ذلك فإنه إذا أخطأ يجب عليه أن يعيد الصلاة لأنه اجتهد في مكان ليس مكانًا للاجتهاد، لأن من في البلد يسأل أهل البلد، أو يستدل على ذلك بالمحاريب.