(۱۹۵۱) حکم کشف پا در نماز برای زنان

(۱۹۵۱) سوال: شیخ بزرگوار حکم کشف پا در نماز برای زنان چیست؟

جواب:

علما در جواز کشف دو کف دست و پا در نماز اختلاف کرده‌اند بعضی گفته‌اند باید پوشیده شود زیرا که زن در نزد قائل به این کلش مگر صورتش در نماز عورت است.

و بعضی گفته‌اند جایز است که کف و پای زن در نماز کشف باشد همانطور که صورت جایز است کشف باشد و نزد من هیچ کدام اولیٰ نیست.

برای همین می‌گوییم پس کسی می‌خواهد نماز بخواند قطعا به احتیاط نزدیک‌تر است که کف و پای خود را بپوشاند و کسی آمد و سوال کرد بعد از آن نماز را با کشف کف و پا خوانده بود نمی‌توانیم بگوییم که اعاده کن و فرق است بین اینکه واقع شده باشد و این که واقع نشده باشد پس کسی که انجام نمی‌داده است او را به احتیاط کردن امر می‌کنیم و کسی که انجام داده است پس او را به اعاده ملزم نمی‌کنیم با وجود این که تعارض ادله وجود دارد.

و این چیزی که گفتیم از این که زن در نماز عورت است مگر صورت و کف و پای آن مراد برای کسی است که در خانه‌اش نماز می‌خواند یا نماز می‌خواند و از مردان جز محارمش کسی دیگر نزد او نمی‌باشد اما اگر مسجد نماز می‌خواند و یا مردان غیر محرم حول آن هستند قطعا واجب است صورتش را بپوشاند و کشف آن برای او حلال نمی‌باشد و این که بعضی از زنان هنگام نماز در مسجد مخصوصا در مسجد النبی و مسجد الحرام با این گمان که زن در نماز کلش عورت است مگر صورت آن، این فهم خطا می‌باشد یعنی فرق است بین عورت زن در نماز و عورت زن در دید مردم و شبیه این توهم بعضی از زنان است که گمان می‌کنند هنگامی که در حالت احرام هستند مشروع است که صورتش کشف باشد اگر چه مردان غیر محرم آنجا باشد و می‌بینی كه صورتش را کشف می‌کند تا این که از احرام بیرون بیاید و این خطا می‌باشد بلکه زنی که در حالت احرام است اگر از کنار مرد غیر محرم رد شود یا بر عکس بر آن واجب است که صورتش را بپوشاند و مشکلی ندارد که ستر با صورتش برخورد داشته باشد زیرا که دلیلی بر حرمت آن وجود ندارد.

تعداد بازدید: 4

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: فضيلة الشيخ ما حكم إظهار الأقدام في الصلاة للمرأة؟

فأجاب رحمه الله تعالى: اختلف العلماء -رحمهم الله- في جواز كشف الكفين والقدمين للمرأة في الصلاة، فمنهم من قال إنه لا بد من ستر الكفين والقدمين، لأن المرأة عند هذا القائل كلها عورة في الصلاة إلا وجهها.

ومنهم من قال: إنه يجوز للمرأة أن تكشف كفيها وقدميها في الصلاة كما يجوز لها كشف الوجه. ولم يَتَحَرَّر عندي أي القولين أولى.

وعلى هذا فنقول: من أرادت أن تُصَلِّيَ فإن الأحوط في حقها أن تستر كفيها وقدميها، ومن جاءت تسأل بعد أن صلت كاشفةً كفيها وقدميها فإننا لا نأمرها بالإعادة، فيكون هناك فرق بين كون الشيء واقعا أو كون الشيء لم يقع فمن لم يفعل الشيء نأمره بالاحتياط، ومن فعله فإننا لا نلزمه بالإعادة مع تعارض الأدلة.

وهذا الذي قلناه من أن المرأة في الصلاة عورة إلا وجهها وكفيها وقدميها يراد به ما إذا صلت في بيتها، أو صلت وليس عندها إلا رجالٌ من محارمها، أما إذا صلت في المسجد، أو كان حولها رجالٌ من غير محارمها، فإن الواجب عليها أن تستر وجهها، ولا يحل لها أن تكشفه، وما يفعله بعض النساء من كشف الوجه إذا صلت في المسجد – ولاسيما في المسجد النبوي، أو المسجد الحرام – زاعمة أن المرأة في الصلاة كلها عورة إلا وجهها فهو خطأ في الفهم، يعني: هناك فرق بين العورة في الصلاة والعورة في النظر، ويشبه هذا ما تتوهمه بعض النساء إذا أحرمت، حيث إن المشروع في حق المحرمة أن تكشف وجهها، فيظن بعض النساء أن هذا المشروع ولو كان عندها رجال غير هو محارم، فتجدها كاشفة وجهها من حين أن تُحرم إلى أن تحل، وهذا خطأ، بل المحرمة إذا مرَّت برجال غير محارم أو مر بها رجال غير محارم وجب عليها أن تستر وجهها، ولا يضرها إذا لمس الستر وجهها، لأنه لا دليل على أنه يحرم مس الوجه.