(۱۴۸۸) سوال: من از مشکلی رنج می‌برم که موجب نگرانی من شده است؛ بعد از خروج از سرویش بهداشتی در حال وضو گرفتن، نماز خواندن یا قبل و یا بعد از آن، احساس می‌کنم چند قطره ادرار از من خارج می‌شود. این احساس تا حدود نیم ساعت ادامه دارد. سپس این قطره‌ها قطع شده و کاملا خشک می‌شود. چند سال است که به این بیماری دچار شده‌ام. برای درمان نیز اقدام کردم اما ‌فایده‌ای نداشت. آیا وضو و نمازم درست است یا باید منتظر بمانم تا این قطره‌ها قطع شده و کاملا خشک ‌شود؟ نظر به این که این قطره‌ها بعد از نیم ساعت، قطع می‌شود اما این منتظر ماندن برایم سخت است و گاهی آزارم می‌دهد.

جواب:

ابتدا بهتر است در مورد سبب دچار شدن به چنین بیماری بپرسیم؛ از جمله این اسباب موارد آتی هستند:

۱) برخی افراد پس از پایان ادرار، آلت تناسلی خود را می‌چکانند و چه بسا انگشت را از ابتدای آلت تناسلی بر مجرای ادرار می‌کشند و گمان می‌کنند که این کار، منجر به خالی شدن این مجاری از ادرار می‌شود. این کار سبب شُل و سست شدن عضلات آلت تناسلی شده و چه بسا به پارگی آن‌ بیانجامد که این به انسان زیان می‌رساند. لذا کسانی که این کار را انجام می‌دهند، خیلی زود به همین سلس البول (بیماری خروج ادرار به طور غیر ارادی) که سؤال کننده اشاره کرد، دچار می‌شوند.

۲) برخی افراد خیال می‌کنند که چیزی از آنان خارج می‌شود و شیطان در قلبش وسوسه‌ می‌کند که چیزی از وی خارج شده است لذا به آلت تناسلی می‌نگرد و آن را می‌فشارد و سر آلتش را می‌چکاند که البته این کار اشتباهی است.

درمان دو سبب مذکور چنین است:

۱) درمان سبب اول: از انجام این کار، دست بکشد، آلت تناسلی خود را فشار ندهد و نچکاند؛ فقط وقتی ادرارش تمام شد، سر آلت تناسلی را بشوید و بدین ترتیب همه چیز تمام شده است.

۲) درمان شک و تردید در مورد این که ادرار از وی خارج شده است یا خیر؛ درمانش همان است که از رسول الله ﷺ ثابت است که از ایشان درباره‌ی مردی پرسیده شد که در شکمش چیزی را احساس می‌کند و شک می‌کند که بادی از وی خارج شده است یا خیر؟ رسول الله ﷺ فرمود: «لا يَنصَرِف حتى يَسمَعَ صوتاً أو يَجِدَ رِيحاً»[۱] : (نباید نمازش را رها کند تا این‌ که صدایی بشنود یا بویی استشمام کند). این درمان به خواست الله À سودمند و کارساز است زیرا نسخه‌ی پزشکی است که خودش ﷺ رسول الله و پیامبر الهی می‌باشد.

دوم: در مورد جواب به این سؤال باید گفت: علما می‌گویند: اگر شخص دچار به سلس البول چنین باشد که ادرارش معمولا بعد از ربع ساعت، نیم ساعت یا در زمانی که هنوز فرصت نماز وجود دارد و وقتش خارج نشده است قطع می‌شود، وی منتظر می‌ماند تا این قطرات قطع شوند. هرگاه قطع شد، عورت خود را پاک نموده، وضو می‌گیرد و نمازش را ادا می‌کند.

بنابراین به این برادر می‌گوییم: سعی کن ادرارت قبل از دخول وقت نماز باشد تا در همان اول وقت نماز، ادرار متوقف شود و بتوانی نماز را با جماعت ادا کنی. با وجود دشوار بودن این کار باید دانست که اجر و پاداش نیز به اندازه‌ی مشقت است و این سختی کشیدن از بین نمی‌رود؛ زیرا فرد به خاطر بر پا کردن عبادت الله B این سختی و مشقت را به جان خریده است و وقتی چنین باشد، انسان به خاطر آن پاداش دریافت می‌کند چنان که در حديث آمده است: «أجرُكِ على قَدرِ نَصَبِك»[۲] : (اجر و پاداشت به اندازه‌ی سختی و مشقتی است که تحمل می‌کنی).

این سؤال کننده باید از الله B کمک بخواهد، در برابر این سختی و دشواری، صبر کند و اجر و عافیت را از الله B درخواست کند. ما نیز از الله B برای وی خواستار عافیت و شفا هستیم زیرا که او بر هر کاری بسیار توانا است.

[۱] تخریج آن گذشت.

[۲] صحیح بخاری: کتاب الحج، باب أجرة العمرة علی قدر النصب، شماره (۱۷۸۷). صحیح مسلم: کتاب الحج، باب بیان وجوه الإحرام…، شماره (۱۲۱۱).