(۱۳۱۳) سوال: ما چند معلم از یک کشور اسلامی عربی هستیم که در کشور یمن، در روستایی مشغول به کار هستیم. در این روستا یک مسجد و یک امام وجود دارد. در مسجد یک حوض است که نمازگزاران روستا به آن‌جا می‌آیند و می‌بینیم که برخی در آن حمام می‌کنند و برخی دیگر برای طهارت گرفتن هنگام دستشویی، از آن استفاده می‌کند. همچنین با این آب وضو می‌گیرند. یعنی هر استفاده‌ای از این آب می‌برند؛ اعم از غسل و شست‌وشو و وضو. آب این حوض تقریبا هر هفته عوض میشود. سعی کردیم مردم را از این کار بازداریم؛ اما توجهی نمی‌کنند. مشکل بزرگتر، امام مسجد است که با این آب وضو می‌گیرد و به سخنان ما هیچ توجهی نمی‌کند. دیدگاه شما در این باره چیست؟
جواب:
پیامبرﷺ مسلمانان را از شستشو در آب راکد یا دائمی که جاری نیست، منع فرمود. بر این اساس، به این اشخاص می‌گوییم: در این آب، غسل نکنید. اگر خواستید غسل کنید، با ظرف یا با دستانتان، از آن آب بردارید و آبی که از بدنتان می‌ریزد، نباید داخل حوض بریزد. همچنین اگر وضو می‌گیرید، آب وضویی که از بدنتان می‌ریزد، باید بیرون از حوض بریزد. در این صورت ایرادی ندارد. استنجا نیز باید به همین صورت انجام شود. باید از آن آب بردارید و آبی که از بدن می‌ریزد، وارد حوض نشود؛ در این صورت اشکالی ندارد.
مشکل دیگر این که مردم در این آب، غسل انجام می‌دهند. در حالی که پیامبرﷺ می‌فرماید: «هیچ کدام از شما در حالی که جُنُب است، در آب راکد، غسل نکند».[۱] باید آنها را از این کار نهی کرد. از نظر بهداشتی نیز این کار ضرر دارد. پس شایسته است که از نظر پزشکی نیز به این مساله دقت شود. اگر آب با این کارها آلوده میشود، باید آنها را از این کار منع نمود.
***
[۱] صحیح مسلم: کتاب الطهارة، باب النهی عن الإغتسال فی الماء الراکد، حدیث شماره (۲۸۳). از ابوهریره رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُ با این لفظ: «لا يَغتسِلْ أحدُكم في الماءِ الدَّائِمِ، وهو جُنُبٌ».
