(۷۸۸) سوال: آیا خواندن قرآن بدون تجوید، اجر و ثوابی هم دارد؟ سوال دیگر اینکه آیا گذاشتن قرآن در مسجد، صدقه‌ی جاریه به حساب می‌آید یا خیر؟

جواب:

بله، قرائت قرآن با تجوید، واجب نیست، بلکه سنت است که انسان برای قرآن خواندن، صدایش را زیبا کند. چون شایسته است انسان هنگام تلاوت قرآن، صدایش زیبا باشد و یکی از راه‌های آن، تجوید است. اما اینکه واجب باشد؛ خیر، واجب نیست. تا زمانی که انسان حرکات را درست ادا کند: ضمه را همانطور و فتحه و کسره و ساکن را همانطور که هست ادا نماید، اشکالی ندارد.

اما گذاشتن قرآن در مسجد کار خیر محسوب می‌شود و تا زمانی که مردم از آن استفاده کنند، ثوابش به او می‌رسد و وقتی که از بین رفت، اجر و ثوابش نیز قطع می‌شود.

اما باید به نکته‌ی مهمی در قرائت اشاره کنم و آن هم اشتباه در حرکات است که معنی را تغییر می‌دهد. چون عده‌ای از مردم – خصوصا پیرها – به آن توجهی ندارند و با همین اشتباه، قرآن را تلاوت می‌کنند. چنین کاری حرام است و درست نیست چنین کسانی امام مسجد باشند؛ حتی اگر مدت طولانی هم امام بوده باشند، در صورتی که نمی‌توانند قرآن را صحیح قرائت کنند، باقی گذاردن آنان در امامت جایز نیست. به عنوان مثال کسی این فرموده‌ی الله سبحانه و تعالی {صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ} [فاتحه:۷]: (راه کسانی که به آنها نعمت دادی)، را چنین می‌خواند: (صراط الذین أنعمتُ علیهم): (راه کسانی که به آنها نعمت دادم). این اشتباه، معنی را تغییر می‌دهد و بر انسان واجب است زبانش را به قدری تقویت کند که مرتکب چنین اشتباهی نشود. اگر گفت: من نمی‌توانم جز این بخوانم، به او می‌گوییم: خب پس امامت نکن؛ چون اشتباهی که تو در قرائت داری، معنی را تغییر می‌دهد. مثال دیگر اینکه شخص در قرائت: {إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ} [فاتحه: ۵]: (تنها تو را پرستیده و تنها از تو یاری می‌جوییم)، بگوید: (إیاکی نعبد و إیاکی نستعین): (ای خانم، تنها تو را پرستیده و تنها از تو یاری می‌جوییم). این اشتباه نیز معنای جمله را خیلی زشت، تغییر می‌دهد. بر چنین کسی واجب است زبانش را تقویت نماید تا بتواند به درستی تلفظ کرده، بگوید: إیاک نعبد. اگر نمی‌تواند تصحیحش کند، دیگر جایز نیست برای مردم امامت نماید و باید خودش کنار رود. حتی اگر مدت زیادی هم در امامت بوده باشد.

* * *