(۷۷۳) سوال: آیا قرائت قرآن در اثنای کارهای خانه، جایز است؟

جواب:

قرائت قرآن عبادت بوده و یکی از بهترین عبادات به شمار می‌آید که باعث نزدیکی بنده به پروردگار شده و پاداش زیادی دارد؛ چون هر کس قرآن بخواند، در ازای هر حرفی ده نیکی نصیبش می‌شود. منظور از قرائت قرآن – با اینکه عبادت الله به حساب می‌آید – فهم معانی آن است تا انسان بتواند بدین وسیله به آن عمل نماید. این قرآن مبارک نیز به خاطر همین نازل شده؛ چرا که الله تعالی می‌فرماید: {كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ} [ص:۲۹]: (کتابی مبارک است که آن را بر تو نازل کردیم تا در آیاتش تدبر ورزیده، و اهل خرد، پند گیرند).

پس از دانستن این نکته، شایسته است شخصی که قرآن را تلاوت می‌کند، حضور ذهن داشته و در آنچه قرائت می‌کند، تدبر کرده و قلب و دیگر اعضایش را به چیز دیگری مشغول نکند؛ نه به کارهای خانه و نه به کارهای دیگر. چون وقتی الله سبحانه و تعالی شنونده‌ی قرآن را دستور به گوش دادن و سکوت کرده تا قلبش حاضر شده و در آنچه می‌شنود تدبر نماید، پس کسی که خودش قرآن را تلاوت می‌کند از باب اولی شامل این امر می‌شود.

از این رو به خانمی که مشغول کارهای خانه و دیگر کارها مثل خیاطی و غیره است، می‌گویم: در حال مشغولیت، قرآن نخواند. بلکه هر وقت خواست قرآن بخواند، وقت خود را برای آن فارغ کند تا بتواند در معانی کلام الله تدبر کند. حال اگر دوست دارد وقت خود را صرف چیزی کند که او را به الله تعالی نزدیک کند، می‌تواند در هنگام کارهای خانه، ذکر کند. بگوید: الحمدلله، سبحان الله، الله اکبر، استغفر الله. چون از آنجا که هر کدام از این اذکار معنای مستقلی دارند، قلب به راحتی می‌تواند معنای آنها را در خود حاضر نماید.

خلاصه‌ی جواب این است که می‌گوییم: وقتی خانم خانه مشغول کارهای خانه است، قرآن نخواند؛ چون شایسته است که قاری قرآن وقتی قرآن می‌خواند، حضور قلب داشته باشد تا بتواند معانی قرآن را بفهمد. قرآن نیز والاتر از آن است که زبان به آن مشغول و قلب از آن غافل باشد. اما در مورد اذکار امیدوارم اشکالی نداشته باشد انسان هنگام مشغولیت به کاری، ذکر الله تعالی را بر زبان آورد.

* * *