(۵۷۹) سوال: کتاب‌های زیادی درباره‌ی تصوف نزد ما وجود دارد؛ به نظر شما حکم شرع در مورد تصوف و این کتاب‌ها چیست؟
جواب:
دیدگاهم درباره‌ی تصوف، همانند دیدگاهم در مورد سایر بدعت‌هایی است که در اسلام نوآوری شده است که رسول الله ﷺ آن را چنین برای امتش بیان نموده است: «فَعَلَيكُم بِسُنَّتِي وَسُنَةِ الخُلَفَاءِ المهدیّین الرَّاشِدِينَ، تَمَسَّكُوا بِهَا وَعَضُّوا عَلَيهَا بِالنَّواجِذِ، وَإيَّاكُم وَمُحدَثَاتِ الأمُورِ، فَإنَّ كُلَّ مُحدَثَةٍ بِدعَةٌ، وَكُلَّ بِدعَةٍ ضَلاَلَةٌ»: (به سنت من و خلفای راشدین و هدایت یافته‌ی من پایبند باشید؛ به آن متمسک باشید و چنگ بزنید. از نوآوری‌ها دوری کنید که هر نوآوری، بدعت است و هر بدعتی گمراهی است).
بنابراین تصوفی که مخالف و مغایر با روش رسول الله ﷺ باشد، بدعت و گمراهی است که بر مسلمان واجب است از آن دوری کند و راه رسیدن برای الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را از کتاب الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و سنت رسول الله ﷺ بگیرد؛ اما جمع‌آوری و مراجعه به كتاب‌های صوفيه جایز نیست مگر برای کسی‌که می‌خواهد بدعت‌های آنان را بشناسد تا به باطل و شبهات آنان پاسخ دهد که در این صورت، فایده‌ی ارزشمندی برای وی در آن وجود دارد که همان مبارزه با این بدعت‌ها است تا مردم از آن در امان باشند. بدیهی است که خواندن کتاب‌های صوفیه و دیگر بدعت‌گزاران برای شناخت بدعت‌هایشان و پاسخ به آن‌ها پسندیده است اگر پژوهش‌گر اطمینان داشته باشد که با مراجعه به این کتاب‌ها، دچار انحراف نخواهد شد.
