(۴۶۷) سوال: آیا چنان که برخی انجام میدهند، رسول الله ﷺ تولد خود را جشن گرفته است؟ لطفا توصیه و نصیحت خود در این موضوع را بیان نمایید.
جواب:
پیامبر ﷺ تولدش را جشن نگرفت و ابوبكر، عمر، عثمان و علي رَضِيَاللهُعَنْهُم و هیچ یک از صحابه، تابعین، اتباع تابعین و ائمهی مسلمانان، تولد ایشان را جشن نگرفته است. بدعت تولد رسول الله ﷺ سیصد سال پس از هجرت پیامبر ﷺ نوآوری شد.
إن شاء الله که سبب پایهریزی این جشن، محبت به رسول الله ﷺ بوده باشد اما محبت حقیقی به رسول الله ﷺ با پیروی از سنت او محقق میشود؛ یعنی هر کس بیشتر او را دوست بدارد، بیشتر از او پیروی میکند و از سوی دیگر، هر کس بیشتر از رسول الله ﷺ پیروی کند، بدین معنا است که بیشتر ایشان را دوست دارد.
مبتدعان در مورد اهل سنت که به سنت پایبند هستند میگویند: “اینها رسول الله ﷺ را دوست ندارند”؛ باید گفت: سبحان الله! کدام یک از این دو، رسول الله ﷺ را بیشتر دوست دارد: کسیکه چیزی را در دینش نوآوری میکند که از دین نیست یا کسی که به ارشاد و سنت وی پایبند است؟ تردیدی نیست که شخص دومی وی را بیشتر دوست دارد؛ یعنی: کسی که به منش و سنت رسول الله ﷺ بیشتر پایبند باشد، ایشان را بیشتر دوست دارد، بلکه ایجاد بدعت در دين الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ به معنای توهین و طعنه به رسول الله ﷺ است و گویا مبتدع چنین میگوید که: “رسول الله ﷺ از مشروع بودن این بدعت باخبر نبود یا میدانست که مشروع است اما آن را از امتش پنهان کرد”. که هر دو احتمال، طعنه و توهین واضحی به رسول الله ﷺ است و اگر مبتدع به مفاسد و مستلزمات بدعت خویش بیاندیشد، قطعا فورا و بدون نیاز به پند و نصیحت، از الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ طلب مغفرت کرده و به سنت باز میگردد.
خلاصه این است که: پیامبر ﷺ هرگز روز تولدش را جشن نگرفته است. خلفای راشدین، صحابه، تابعین، اتباع تابعين و ائمه نیز چنین نکردهاند بلکه این کار از برخی والیان سر زد که مردم تا به امروز به آن ادامه دادهاند؛ اما من به إذن الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ اطمینان دارم که این هوشیاری جوانان مسلمان به این بدعت پایان میدهد و رفته رفته توسط کسانی که پند میپذیرند از میان خواهد رفت و تکرار نخواهد شد.
شاید شخص مبتدع بگوید: “من چیزی نوآوری نکردهام، من فقط بر پیامبر ﷺ صلوات میفرستم، از او به خوبی یاد میکنم و یادش را در قلبها زنده نگه میدارم”. میگوییم: صلوات بر پیامبر ﷺ، تعریف شایسته از او و زنده نگه داشتن یادش در قلبها عمل پسندیدهای است اما الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ و پیامبرش برای یاد کردن و ابراز محبت، چیز دیگری را تشریع نمودهاند. ما رسول الله ﷺ را در هر عبادتی یاد میکنیم و شایسته نیز همین است؛ زیرا هر عبادت بر دو اصل بنا میشود: اخلاص برای الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ و پیروی از رسول الله ﷺ. وقتی هنگام عبادت، احساس میکنی پیرو رسول الله ﷺ هستی، همین یاد کردن از اوست. همچنین پیامبر ﷺ و مقام والایش را در هر شبانهروز، پنج مرتبه در بهترین و بالاترین مکانها در اذان یاد میکنیم و میگوییم: “أشهد أنَّ مُحمَّداً رَسُولُ اللهِ” که این مصداق زنده نگه داشتن یاد ایشان و ابراز مقام والایش است که با صدای بلند بر منارهها و گلدستههایی بلند، اعلام میشود. همچنین رسول الله ﷺ را برای بار دوم در اقامهی نماز یاد میکنیم و میگوییم: “أشهد أن محمداً رسول الله”. چه یاد کردنی والاتر و بهتر از این است؟ همچنین در پایان وضو میگوییم: “أشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أن محمداً عبده ورسوله”. همچنین در تشهد نماز میگوییم: “أشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أن محمداً عبده ورسوله”. بنابراین ما در هر حال و در هر عبادتی، رسول الله ﷺ را یاد میکنیم زیرا عبادت، همان اخلاص و پیروی است؛ اخلاص برای پروردگار جهانیان و پیروی از پیامبر پروردگار جهانیان. زنده نگه داشتن یاد ایشان چنین است لذا به بدعتگزاری و نوآوری چیزی که در شریعت نباشد، نیازی نیست.
همچنین چنان که برخی علما میگویند: زنده نگه داشتن یاد رسول الله ﷺ در این شب، موجب فراموش کردن ایشان در دیگر شبها میشود و این افراد، منتظر رسیدن این شب برای زنده کردن یاد رسول الله ﷺ خواهند شد تا یاد ایشان را زنده کنند!.
بنابراین از این تریبون یعنی تریبون (نور علی الدرب) رادیوی کشور عربستان سعودی به تمامی مسلمانان توصیه میکنم که در این امر بیاندیشند و به پیروی از رسول الله ﷺ و خلفای راشدین پایبند باشند زیرا الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ ما را چنین امر نموده و میفرماید: {وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} [التوبه: ۱۰]: (پیشتازان نخستین از مهاجران و انصار و کسانی که به نیکی از آنان پیروی کردند، الله از آنان راضی گشت و آنان نیز از او خرسند شدند) به این وصف دقت کن که فرمود: {اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ}؛ اتباع و پیروی به نیکی و احسان یعنی: پیروی حقیقی از آنان در فعل و ترک. پیامبر ﷺ نیز فرمود: «فَعَلَيكُم بِسُنَّتِي وَسُنَةِ الخُلَفَاءِ المهدیّینَ الرَّاشِدِينَ، تَمَسَّكُوا بِهَا وَعَضُّوا عَلَيهَا بِالنَّواجِذِ، وَإيَّاكُم وَمُحدَثَاتِ الأمُورِ»: (به سنت من و خلفای راشدین که هدایت یافته هستند، پایبند باشید؛ به آن چنگ بزنید و آن را با دندان آسیاب بگیرید! از بدعتها و نوآوریها دوری کنید که شما را از آن بر حذر میدارم).
برادران مسلمانمان در سرتاسر جهان باید به این مسئله بیاندشیند و از خود بپرسند: آیا ما بهتر هستیم یا اصحاب رسول الله ﷺ؟ اگر عمل خوبی بود آنان در انجام آن از ما سبقت میگرفتند! آیا ما رسول الله ﷺ را بیشتر از اصحابش دوست داریم؟ آیا ما بیش از صحابه پایبند طاعت و عبادت هستیم؟ قطعا خیر؛ دربارهی جشن مولودی و تولد پیامبر ﷺ نیز همین گونه است و باید یقین داشت که اگر این بدعت را به خاطر الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ و پیروی از رسول الله ﷺ ترک کنند، الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ چنان ایمان و محبتی نسبت به خود و پیامبرش در قلب آنان قرار خواهد داد که در زمان برپا کردن این جشنهایی که ادعا میکنند برای زنده کردن یاد رسول الله ﷺ است، وجود نداشته است.
***