۲۵۶ – از شیخ رحمه الله سوال شد: آیا کشتن ساحر، به خاطر ارتداد است یا حدّ؟
جواب دادند: قتل ساحر بنا بر تفصیلی که قبلا در مورد کفر ساحر، ذکر کردیم، گاهی به عنوان حدّ و گاهی نیز به خاطر ارتداد است. هر وقت حکم به کفر او کردیم، کشتنش به خاطر ارتداد است، و زمانی که حکم به کفرش ندادیم، کشتنش به خاطر اجرای حدّ بر اوست.
کشتن ساحران، به خاطر ضرر بزرگ و پلیدی بیش از حدی که دارند، واجب است. چه قائل به کفرشان باشیم یا خیر. آنها بین شخص و همسرش جدایی می‌اندازند، و برعکس، برای رسیدن به اهدافشان، بین دشمنان، الفت ایجاد می‌کنند. مثلا زنی را سحر می‌کند تا با او زنا کند. بنا بر این، مادامی که قتلشان به عنوان حدّ است، بر ولیّ امر واجب است که آنها را بدون توبه دادن، بکشد؛ زیرا وقتی حدّ[۱]، به ولیّ امر رسید، صاحبش توبه داده نمی‌شود، بلکه در هر حال، حد اجرا می‌شود. اما اگر حکم به کفرش داده باشیم، اول توبه داده می‌شود. از اینجا، اشتباه کسانی را متوجه می‌شویم که حکم مرتد را جزء حدود دانسته است، و یکی از حدود را، حدّ ارتداد ذکر کرده‌اند؛ زیرا قتل مرتد، جزء حدود نیست. چون اگر توبه کرد، کشته نمی‌شود. نکته‌ی بعد اینکه، حدود، برای صاحبشان کفاره هستند و کسی که حد بر او اجرا می‌شود، کافر نیست، و کشتن شخص به خاطر ارتداد، کفاره محسوب نمی‌شود و کسی که به این خاطر به قتل برسد، بر او نه نماز خوانده می‌شود، و نه غسل داده می‌شود و در قبرستان مسلمانان نیز دفن نمی‌شود.
بنا بر این، قائل بودن به قتل ساحران، موافق با قواعد شرعی است؛ زیرا آنها برای فساد در زمین، تلاش می‌کنند، و فسادشان از بزرگ‌ترین انواع فساد است، و وقتی کشته شوند، مردم از شرشان در امان مانده و از به کار بردن سحر دست می‌کشند.
[۱] – منظور حدّ سحر است. (مترجم)
