۲۴۱ – از شیخ رحمه الله در مورد مردی سوال شد که بر نمازها و روزه‌هایش محافظت می‌کند و ظاهرش این است که بر دین استقامت دارد. ولی حلقاتی دارد که در آنها پیامبر و عبدالقادر را صدا می‌زند. حکم این عمل چیست؟

جواب دادند: آنچه سائل پرسیده، واقعا قلب را اندوهگین می‌کند. چه اینکه این مرد که سائل گفت بر نماز و روزه‌هایش مواظبت می‌کند و ظاهر حالش، استقامت بر دین است، شیطان او را به بازی گرفته و چه بداند یا نداند، او را از دین خارج کرده است. زیرا، خواندنِ غیر الله، شرک اکبر است که انسان را از دایره‌ی اسلام خارج می‌کند. چه پیامبر علیه الصلاة والسلام و چه کس دیگری را بخواند، و هر کس دیگری، دارای وجاهت کمتری نسبت به رسول الله صلی الله علیه وسلم در نزد الله است. وقتی خواندن رسول الله صلی الله علیه وسلم شرک است، خواندن عبدالقادر و غیره، بسیار بسیار زشت تر از خواندن رسول الله صلی الله علیه وسلم است. همچنین، رسول الله علیه الصلاة و السلام صاحب هیچ نفع و ضرری برای هیچ کس نیست. الله تعالی به او دستور داده، می‌فرماید: {قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا}[۱]، یعنی: {بگو: من، مالک هیچ زیان و یا هدایتی بری شما نیستم}، و به او دستور داده، می‌فرماید: {قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ}[۲]، یعنی: {بگو: نمی‌گویم گنج‌ها و خزانه‌های الله نزد من است. و من، غیب نمی‌دانم و به شما نمی‌گویم که من فرشته‌ام؛ بلکه تنها از چیزی پیروی می‌کنم که به من وحی می‌شود}، و به او دستور داده، می‌فرماید: {قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ}[۳]، یعنی: {بگو: من برای خودم مالکِ هیچ سود و زیانی نیستم، مگر آنچه الله بخواهد. و اگر غیب می‌دانستم، سود بسیاری برای خودم فراهم می‌ساختم و هیچ زیانی به من نمی‌رسید. من برای مؤمنان تنها هشدار دهنده و مژده رسانم}. بلکه حتی الله تعالی به او دستور داده، می‌فرماید: {قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا}[۴]، یعنی: {بگو: هیچ‌کس مرا نمی‌تواند از عذاب الله پناه دهد و هرگز پناهگاهی جز او نمی‌یابم}. پس اگر هیچ کس نمی‌تواند رسول الله صلی الله علیه وسلم را در مقابل الله، پناه دهد، پس چطور کسی غیر از او می‌تواند؟ بنا بر این، خواندن هر کسی غیر از الله، شرک اکبر بوده و انسان را از دین خارج می‌کند. همچنین، الله تعالی شرک را نمی‌بخشد، مگر اینکه بنده توبه کند. زیرا می‌فرماید: {إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ}[۵]، یعنی: {همانا الله این را که به او شرک ورزند، نمی‌آمرزد و جز شرک را برای هر که بخواهد می‌بخشد}، و کسی که شرک بورزد، در آتش است. زیرا می‌فرماید: {إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ}[۶]، یعنی: {به‌راستی که هرکس به الله شرک ورزد، الله بهشت را بر او حرام نموده و جایگاهش دوزخ است و ستمکاران هیچ یاوری ندارند}.

نصیحتم به این شخص این است که از این کار خطرناک که عمل را نابود می‌کند، به سوی الله توبه کند. زیرا شرک، عمل را از بین می‌برد. الله تعالی می‌فرماید: {وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِين}[۷]، یعنی: {و به‌راستی به تو و به پیامبران پیش از تو وحی شده که اگر شرک بورزی، به‌طور قطع عملت نابود و تباه می‌شود و از زیان‌کاران می‌گردی}. پس، از این عمل به سوی الله توبه کند و الله را با اذکار و عباداتی که خود تشریع فرموده، عبادت نماید، و از این اذکار و عبادات، رو به سوی چنین امور شرک آمیزی نیاورد، و دائما در این فرموده‌ی الله تعالی تفکر کند: {وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ}[۸]، یعنی: {و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا دعای شما را بپذیرم. بی‌شک آنان که از عبادت من سرکشی می‌کنند، به زودی خوار و سرافکنده وارد دوزخ خواهند شد}.

[۱] – سوره جن، آیه «۲۱».

[۲] – سوره أنعام، آیه «۵۰».

[۳] – سوره أعراف، آیه «۱۸۸».

[۴] – سوره جن، آیه «۲۲».

[۵] – سوره نساء، آیه «۴۸».

[۶] – سوره مائده، آیه «۷۲».

[۷] – سوره زمر، آیه «۶۵».

[۸] – سوره غافر، آیه «۶۰».