۱۲۵ – از شیخ رحمه الله سوال شد: در فتوای سابق، شماره «۱۲۴» گفتید که نبی کسی است که شریعتی به او وحی شده، و امر به تبلیغ آن نشده، اما رسول کسی است که شریعت به او وحی شده، و امر به تبلیغ آن نیز شده است. اما چطور می‌شود که نبی، در حالی که شریعت به او وحی شده، اما امر به تبلیغ آن نمی‌شود؟
جواب دادند: الله، شریعتی را به نبی وحی می‌کند برای اینکه آن شریعت، احیا شود. به این معنی که هر کس او را ببیند، به او اقتدا کرده و از او تبعیت کند، بدون اینکه ملزم به تبلیغ آن باشد. آنچه برای آدم علیه السلام حاصل شد از این نوع بود. زیرا آدم علیه السلام نبی‌ای بود که الله با او سخن گفته بود؛ چنان که از رسول الله صلی الله علیه وسلم نقل شده است. اما با این حال، او از جمله‌ی رسولان نبود. زیرا به دلالت قرآن و سنت و اجماع امت، اولین رسولی که الله تعالی او را فرستاده است، نوح علیه السلام است. همچنین، آدم باید عبادتش بر اساس وحی از جانب الله باشد. با این حساب، الله به او وحی نموده، اما او را مامور به تبلیغ آن نکرده و به همین خاطر، در زمره‌ی رسولان به شمار نمی‌آید.
