اگر موضوع اناشید خوب است و حرامی در آن نیست و به سبک آهنگ‌های بی‌‌ارزش نباشد و در آن صداهایی که به فتنه منجر می‌شود وجود نداشته نباشد ایرادی ندارد به شرطی که این به عادت انسان تبدیل نشود که بسیار به آن مشغول شود...

بهتر از آن این است که فرد به شنیدن مواعظ مفیدی از قرآن و سنت پیامبر صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم و سخنان صحابه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم و ائمه اهل علم و دین بپردازد چرا که این‌ها به تنهایی کفایت می‌کنند و نیازی به چیز دیگری نیست....

اولاً، برای انسان شایسته است که فقط به چیزی گوش دهد که برایش سودمند و بدون ضرر باشد، مانند قرآن، احادیث و احکام فقهی که برای شنونده مفید است....

اناشیدی که در آن موعظه است و در آن به حال انسان هنگام مرگ، وضعیت او بعد از دفن و وضعیت او در روز قیامت ذکر می‌شود، گوش دادن به آن‌ها مطلوب است و سلف صالح نیز به چنین اناشیدی گوش می‌دادند زیرا این اشعار باعث نرم شدن قلب، اشک ریختن چشم‌ها و خشوع اعضا و جوارح می‌شوند و دارای فایده هستند....

به این سوال جوابی عام می‌دهم: اناشیدی که خالی از آلات لهو مانند موسیقی و نی (نوعی آلت موسیقی) و نظایر آن است، اگر موضوع آن مفید باشد و به شیوه‌ی معروف نزد عرب‌ها اجرا شود و در آن صداهای فتنه‌انگیز که شهوات را تحریک می‌کنند، وجود نداشته باشد، بدون اشکال است...

اگر به شکل آهنگ‌های بی‌ارزش و پست باشد، حرام است و اگر از کسانی باشد که صدای زیبایی دارند و شنونده را به فتنه می‌اندازد، حرام است و اگر حاوی معانی باطل باشد، حرام است....

به طور غالب سن هفت سالگی زمانی است که کودک آماده حفظ آنچه به او داده می‌شود، است به همین دلیل، هفت سالگی در نظر بیشتر علما سن تمییز است...

خواندن، نوشتن و گوش دادن به شعر بستگی به محتوای آن دارد لذا اگر محتوای آن خیر باشد، پس خیر است و اگر شر باشد، پس شر است اما اگر نه خیر است و نه شر، آن از جمله سخنان بیهوده‌ای است که انسان باید خود را از آن دور نگه دارد...

اشعار بسیاری در زمینه پند و حکمت وجود دارد که شناخته شده هستند و می‌تواند در کتاب‌های ادب آنها را مطالعه کند و هر کدام از آنها را که خواست استفاده کند....

شعر نیکو، نیکو است و شعر زشت، زشت است و  هیچ اشکالی ندارد که انسان شاعر باشد به شرطی که اشعارش درباره مسائل مفید باشد مانند نظم در علوم شرعی همچنین علوم عربی که به آن کمک می‌کنند...

اگر تو شعری را می‌گویی که مباح است یا شعری که در آن خیر و نفع برای مردم وجود دارد و آن‌ها را به آنچه در دین و دنیای‌شان مفید است، هدایت می‌کند، در این صورت اشکالی برای تو در این کار نیست اما اگر شعری حرام، بی‌ارزش و پست می‌گویی، این برای تو حرام است...

شنیدن آواز خالی از موسیقی و آلات دیگر مانند ساز و نظیر آن، جایز است به شرط آنکه حاوی چیزهایی نباشد که موجب فتنه شود...