راه علاج این است که انسان از شیطان رانده شده به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ پناه ببرد و به وسوسه‌های او اعتنا نکند ...

وسواس در اغلب موارد ناشی از خلأ روانی، فکری و حتی جسمی است زیرا وقتی انسان مشغول به کاری است، به آن‌چیزی که بدان مشغول است اهتمام می‌ورزد و افکار و وساوس بد از او دور می‌شوند اما حتی با وجود مشغولیت فکری، جسمی و روانی، ممکن است وسواس رخ دهد....

نصیحت من به این سوال کننده و دیگر افرادی که دچار وسواس شده‌اند - و این افراد زیادند - این است که از آنچه در دلشان می‌افتد به‌طور کامل روی برگردانند، پس از اینکه از شر شیطان رانده شده به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ پناه بردند...

انسان با آنچه که در دل خود از وسواس‌ها می‌یابد، که ممکن است به کفر برسد، کافر نمی‌شود چرا که صحابه نیز از چنین اموری به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم شکایت کردند و ایشان به آنها دستور دادند که به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ پناه ببرند...

وسوسه‌هایی که به انسان دست می‌دهد از شیطان است و این نشان‌دهنده قوت ایمان او و خلوص ایمانش است زیرا شیطان فقط به قلبی که آباد (پر از ایمان) است می‌آید تا آن را خراب کند...

این وسواس‌هایی که به انسان مؤمن دست می‌دهد، غیرعادی و تازه نیست بلکه قدیمی است و صحابه نیز از آن به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم شکایت کردند و هرگاه ایمان در قلب وارد شود و در آن استقرار یابد، این وسواس‌ نیز می‌آیند...

راه حل برای این زن که به این وسواس دچار شده، این است که به یاد الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ زیاد بپردازد و از او بخواهد که آنچه که بر او واقع گشته است را از او دور کند و زیاد به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ از شیطان رانده پناه ببرد ...

ولین کار: پناه بردن به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ از شیطان رانده شده زیرا شیطان در دل‌های مردم وسوسه می‌کند و آنها را در امور دینی‌شان و حتی در امور غیردینی‌شان دچار شک می‌کند تا بر انسان مسلط گردد ...

درمان آن با این دو کار می‌باشد: اول: بی‌توجهی به این حالت، فراموش کردن آن و استمرار در انجام اعمال صالح...

راه رهایی از آن‌ها افزایش ذکر و پناه بردن به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ از شیطان رانده شده و خواندن آیة الکرسی است ...

بله، گناه دارد زیرا بر هر مسلمان واجب است که به مسلمانی که ظاهرش عدالت است، حسن‌ظن داشته باشد و برای هیچ‌کس جایز نیست بدون دلیل یا قرینه‌ای، به برادرش سوءظن داشته باشد...