این آیه دلالت می‌دهد که دنیا چیزی جز لهو و غفلت قلب و تکبر و کفران نعمت توسط جوارح نیست. فقط آنچه طاعت الله باشد، از این قاعده مستثنی است.

ندگی حقیقی، زندگی اخروی است؛ زیرا بعد از آن مرگی نیست و به همین خاطر، حیات حقیقی می‌باشد. این معنی (الحیوان) در این آیه است