بر تو واجب است پیرو سلف صالح باشی، بر پایبندی به منهج و روش آنان حرص بورزی و راه‌ها و روش‌هایی که بدعت و نوآوری است را رها کنی.

هر طریقتی اعم از صوفیه و غیر صوفیه باید با كتاب الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و سنت رسول الله ﷺ تطبیق داده و سنجیده شود که هر چه با این ‌دو موافق باشد، حق است و هر چه مخالف باشد، باطل است. اغلب روش‌های صوفيه، بدعت است؛ برخی از آن‌ها به کفر می‌انجامد و برخی دیگر کم‌تر از کفر هستند.

بدانید که هر کس دیگران را به سوی گمراهی دعوت کند، گناه این دعوت و گناه کسانی که به او عمل کرده‌اند تا روز رستاخیز برایش ثبت می‌شود؛ دروازه‌ی توبه باز است؛ فقط کافی است به سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بازگردید و برای دیگران تبیین نمایید که راه پیشین شما گمراهی بود.

مدیحه‌سرایی‌های نبوی که این برادر بدان اشاره می‌کند، بدون شک مدایحی است که رسول الله ﷺ از آن راضی و خشنود نیست و بلکه از آن نهی نموده و هشدار داده است.

کارهایی که این گروه نوآوری کرده‌اند، باید بررسی شود؛ اگر با رهنمود پیامبر ﷺ موافقت داشته باشد، حق است اما شایسته نیست که مثلا گفته شود: این کارها از منهج صوفيه، ساخته‌ی صوفيه یا از تنظیم صوفیه است؛ بلکه باید گفت: سنت رسول الله ﷺ است و نباید به یک گروه خاص نسبت داده شود.

مسئله‌ی طریقت‌ها و مسلک‌هایی که برخی افراد با تبلیغات برای خود از جهت نسب با ادعای انتساب به نسب شريف یا با ادعای کراماتی که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ شخص وی را به آن اختصاص داده است، بدعت‌گزاری کرده‌اند؛ چنین مردم را فریب داده و چیزی را به دين الله اضافه کرده‌اند که از دین نیست.